1. ۱ دیدگاه برای “جایزه ۱۰۰ هزار دلاری شیعه آنلاین برای کشتن شاهین نجفی خواننده ایرانی مقیم آلمان”

2. توسط همنشین بهار در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۱ | پاسخ

   سلام بر شما و بر شاهین عزیز
   - فیلم کردن دشمنان قسط و رهائی، دست انداختن‌ قاتلین زندانیان سیاسی و مدعّیان‌ دروغین دین و مذهب که با علم، پیشرفت و آزادی بیگانه اند، همان ها که به دروغ از کتاب خدا دم می‌زنند و به دلائل بسیار خصم آنند، البّته و صد البّته نیکو است ولی حساب مردم شریفی که در نبرد بین تاریکی و نور، کنار گود نایستاده، کلام خدا برایشان توجیه گر شقاوت و اسارت و ازخود بیگانگی نیست، و پیش و بعد از آخوندها نیز، باورهای خودشان را داشته و دارند و از وابستگی و واپسگرائی بیزارند ــ از مرتجعین، جدا است.
   خود شاهین گفته است: «تمامی ما نیاز به وجودی ورای خویش داریم. کسی که در لحظه های تنهایی، تنهایمان نگذارد، کسی که با او راز و نیاز کنیم، کسی که خود را از او بدانیم.»
   - اعتقادات سیاسی یا دینی هیچ فردی نمی‌تواند اصل آزادی بیان را که شرط امکان دموکراسی است کنار بزند، حزب و سازمان، یا مذهب و مرام است که باید اصول دموکراسی را بپذیرد، نه به عکس،
   اصل آزادی خلاقیت (که آزادی بیان تنها پرتوی از آن است)، شرط امکان دموکراسی و شرط مشروعیت یک حکومت دموکراتیک است، پس نباید با نیت جلوگیری از تمسخر و اهانت و لجن پراکنی، و یا سوءاستفاده دشمن ــ آن را محدود و مُقیّد کرد.
   - آزادی بیان در یک کشور لائیک به معنای آن است که می‌توان و این حق وجود دارد که تصاویر انبیاء و اولیاء، محمد مصطفی، عیسی، موسی، بودا، یهوه و همه نماد‌های یکتاپرستی را هم ترسیم کرد. می‌توان به ریش مارکس و انگلس و به سبیل استالین و تروتسکی نیز خندید .
   اما اگر برای مثال، مضمون آنچه در ترانه آی نقی آمده، حق است… به همین دلیل ــ
   موشکافی در بزرگنمائی های مربوط به «هولوکاست»، جفنگ گویی های بن لادن و مصباح یزدی و کنکاش در هر ادعّای دیگری از جمله «دلائل واقعی جنگ در عراق و دروغ های بوش و بلر»… نیز، حق است و باید راه، برای زیر سئوال بردن هر آنچه حکومت ها و گروه های سیاسی می‌خواهند «این است و جز این نیست» جلوه دهند ــ هم هموار باشد، در غیر این صورت صحبت از آزادی بیان، لق لق زبانی بیش نیست.
   - نه شاهین قصد تهمت و توهین به عقاید مردم میهنش را داشته و نه آن حکم کلی آیت الله صافی گلیایگانی به معنی مرتد دانستن امثال او است.
   آن حکم کلی (و البته پر از چون و چرا و قابل نقد) در همه کتب فقهی از قدیم بوده و اصلاً حرف تازه ای نیست.
   - شاهین حق داشته و دارد از «حق تمسخر» The Right to Ridicule (که در میان متفکرین عصر جدید رانالد دوارکین Dworkin Ronald به آن اشاره نموده)، استفاده کند و منتقدین دلسوز وی نیز که خوشحالند وی رودرروی ستم و بیداد توبه فرمایان حکومتی است، حق دارند ضمن همدردی با شاهین، از او بخواهند در دستگاه مرتجعین جدید نرود.
   مرتجعین جدید که خیال می‌کنند با هیستری ضدمذهبی دشنه ارتجاع غلاف می‌شود، نه تنها مضمون ترانه پرمعنای «آی تقی» را نفهمیده اند، به نوعی دیگر آش امثال آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی را نیز، هم می زنند.
   با کمال احترام: همنشین بهار

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.