و اما درمورد ما فعالان کارگری، به نظرمن  درنحوه برگزاری مراسم اول ماه مه، درسال های گذشته سنت درستی  در میان ما شکل گرفت.  نگاه فعالآن کارگری به مراسم این روز و تاکتیک درست دربرپایی اول ماه مه این بود که فعالان کارگری آنجا حضوردارند که توده کارگران ، حاضر می شوند. و این عامل مهمی برای ما بود که ما ضمن این که به پرنسیپ های خود پایبند می مانیم ،  اما از توده های کارگر دورنیافتیم. من فکر می کنم ما هم چنان باید به این سنت خود وفاداربمانیم. اما آ یا ما به اندازه لازم به جلب پشتیبانی و حمایت  از جنبش کارگری  از سوی بخش های دیگری از مردم درگیر در مبارزه اهمیت می دهیم  اگر این گونه است چرا درصدد سرازیر شدن این نیروی مبارزاتی به سمت جنبش کارگری تلاش نمی کنیم ؟!. هنوز بسیاری ازفعالان مدنی آذربایجان که در پنجم ودوازدهم شهریور سال گذشته در اعتراض به خشک شدن آب دریاچه ارومیه به خیابان آمدند ، پرونده دارهستند و یا درانتظار اجرای حکم زندان . ….

مریم محسنی:روز کارگر سال ۱۳۹۱ و چند نکته

سایت خبری جنبش خرداد:
درآستانه روز کارگر قرارداریم .  چند عامل مهم درنحوه بزرگداشت روز کارگر امسال دخالت دارد . وما بدون تحلیل درست شرایط ، نمی توانیم ، به این روزمهم ، به طور درست ، بپردازیم . به نظرمن مهم ترین  ترین نکته این است  که ما درفضای بعد از جنبش وسیع ضد استبدادی پس از انتخابات خرداد ۸۸ قرارداریم این انرژی وپتانسیل عظیم مبارزاتی در درون مردم امروز نهفته است .  مردم منتظر فرصت اند تا این نیروی عظیمی که برای برانداختن رژیم در سه  سال گذشته به جوش وخروش آمد را به حرکت در آوردند. مردم از گرانی وتورم وکمبود مواد غذایی خسته اند و رژیم البته ، از وضعیت تحریم ها و فضای جنگی  استفاده می کند تا مردم را  سرکوب کند. مطالبات ضد استبدادی مردم هم چنان  برزمین مانده است . هنوز عاملان سرکوب مردم در تظاهرات های خیابانی ، آزادانه می گردند بدون محاکمه و بدون مجازات .

در بیشتر شهرهای بزرگ مردم  به خیابان آمدند. بیشتر صفوف تظاهرکنندگان را جوانان تشکیل می دادند وهم چنین فعالان جنبش های مختلف اجتماعی که دل در گروی ایرانی بهتر درسایه ی بدست آمدن آزادی ، دموکراسی ، عدالت اجتماعی وبرابری . جنبشی که درشروع  با رای من کو آغاز شد و درادامه ، نظام جمهوری اسلامی  را نشانه گرفت. ما به وضوح شعار« دیکتاتور به پایان سلام کن» و «خامنه ای حیا کن، مملکتو رها کن» رو در خیابان ها  شنیدیم.  بنا برتحلیل بسیاری از نیروهای حاضر در جنبش خیابانی اعم ازپوزیسیون و اپوزیسیون، اما ، یکی ا زعلت های مهم این که جنبش بعد از انتخابات ۸۸ به نتیجه نرسید، عدم رویکرد این جنبش  به طبقات  پایین بود. این جنبش نتوانست طبقه کارکر ایران را به پشتیبانی خود بکشد. با وجود این که بسیاری از کارگران درصفوف این جنبش حضور داشتند،  اما به مطالبات طبقه کار گر توجهی نشد  .

اما امروز آیا  سازماندهندگان مبارزات خیابانی مردم  و همه ی آنها که در به میدان آمدن مردم در بعد از انتخابات ۸۸ به هراندازه و به هرطریق چه به واسطه داشتن  امکان فراخوانی و چه به واسطه داشتن امکانات وسیع رسانه ای ،  نقش داشتند ، هنوز حاضرند،  از برگزاری آزادانه تجمعات مردم حمایت کنند ؟! اگر این طوراست دفاع از برگزاری آزادانه روزکارگر که با همه ی موازین حقوق بشری و آزادیخواهانه و دموکراتیک نیز،  همخوانی دارد ، درآستانه روزکارگر ، میدانی برای آزمایش درجه پایبندی  به دموکراسی به حساب می آید . چه ،  دفاع مشخص  از حقوق دموکراتیک مردم است، که پایبندی به موازین دموکراتیک را نشان می دهد . و دفاع  کلی از آزادی و دموکراسی کمکی به بوجود آمدن فضای دموکراتیک وآزاد درکشور نمی کند. مخصوصا که یکی از روزهای مهمی که درجنبش ضد استبدادی مردم ایران ثبت شده و روز اعتراض نام گرفته روز کارگر است . امروز ! هرگونه ادعای آزادیخواهی، دموکراسی خواهی وحقوق بشری، با میزان پایبندی به حقوق اساسی مردم،  محک می خورد ونه دادن شعارهای زیبا .

دوم این که وضعیت اقتصادی کارگران به شدت وخیم است. طبقه کارگر درگیر ماه ها حقوق معوقه است. کارگران بسیاری از کارخانجات ماه ها حقوق ودستمزد نمی گیرند. بنیه ی طبقه کارگر از خیلی جهات تحلیل رفته است. بسیاری از کارگران  مجبورند نیروی مبارزاتی خود را صرف دریافت دستمزد عقب افتاده ی خود کنند. بسیاری از بخش های مختلف طبقه کارگر مانند پرستاران و معلمان به شکل قراردادی و خرید خدمتی کار می کنند و این نوع قرارداد کار، امنیت شغلی طبقه کارگر را از بین می برد. مسلم است که در چنین شرایطی نمی توان از کارگران  خواست که برسرشغل خود ریسک کنند. جوانان انقلابی متشکل در شبکه های مختلف اجتماعی، که مترصد فرصت هستند تا  دوباره درمسیر مبارزه ، بروز جلوه های بیرونی این مبارزات انقلابی را تجسم بخشند،  نمی توانند از کارگرانی که ماه ها درگیر حقوق معوقه هستند، انتظارداشته باشند،  بدون طرح مطالبات آنها، و پشتیبانی از مبارزات برحق کارگران،  درست درشرایطی  که سرکوب پلیسی به بهانه سایه ی سنگین فضای جنگی درکشور، امکان تحرکات بالای مبارزاتی را کم می کند، درصفوف میلیونی به خیابان بیایند . اما مسلما پرداختن به مبارزات کارگران،  توسط همین جوانان پرشور انقلابی درشبکه های اجتماعی که درآنها حضوردارند وهم چنین از طریق شبکه های مختلف اینترنتی از قبیل فیس بوک و…. می تواند ، زمینه ی مساعدی برای پیوند و اتحاد  دو جنبش مهم درصحنه سیاسی امروز ایران یعنی جنبش ضد استبدادی وجنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران فراهم کند وراه پیش روی مردم ایران را به سوی خلاصی از جهنم جمهوری اسلامی فراهم کند .

و اما درمورد ما فعالان کارگری، به نظرمن  درنحوه برگزاری مراسم اول ماه مه، درسال های گذشته سنت درستی  در میان ما شکل گرفت.  نگاه فعالآن کارگری به مراسم این روز و تاکتیک درست دربرپایی اول ماه مه این بود که فعالان کارگری آنجا حضوردارند که توده کارگران ، حاضر می شوند. و این عامل مهمی برای ما بود که ما ضمن این که به پرنسیپ های خود پایبند می مانیم ،  اما از توده های کارگر دورنیافتیم. من فکر می کنم ما هم چنان باید به این سنت خود وفاداربمانیم. اما آ یا ما به اندازه لازم به جلب پشتیبانی و حمایت  از جنبش کارگری  از سوی بخش های دیگری از مردم درگیر در مبارزه اهمیت می دهیم  اگر این گونه است چرا درصدد سرازیر شدن این نیروی مبارزاتی به سمت جنبش کارگری تلاش نمی کنیم ؟!. هنوز بسیاری ازفعالان مدنی آذربایجان که در پنجم ودوازدهم شهریور سال گذشته در اعتراض به خشک شدن آب دریاچه ارومیه به خیابان آمدند ، پرونده دارهستند و یا درانتظار اجرای حکم زندان .

فعالان کارگری که اتحاد عمل های درخشان سالهای اخیر درجنبش کارگری را سازمان داده اند که از ثمرات آن می توان به قطعنامه های شکل گرفته ازپس این تلاش ها برای اتحاد اشاره کرد ، چرا دربندی از قطعنامه از حقوق اقلیت های قومی دفاع نمی کنند ؟ ­­مثلا  آن گونه که بندهایی از قطعنامه را به دفاع از جنبش زنان ، اختصاص می دهند . ­

۸ اردیبهشت ماه ۱۳۹۱ـ ۲۷ آوریل ۲۰۱۲