کانون نویسندگان ایران درگذشت سیمین دانشور را به خانواده‌ى او، اعضاى کانون و جامعه‌ى فرهنگى مستقل کشور تسلیت می‌گوید و در مراسم بزرگداشت او در کنار خانواده و یارانش خواهد بود. ….

«گریه نکن خواهرم. در خانه‌ات درختى خواهد رویید و درخت‌هایى در شهرت و بسیار درختان در سرزمین‌ات. و باد پیغام هر درختى را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید: در راه که می‌آمدى سحر را ندیدى!»

سیمین دانشور (۱۳۹۰-۱۳۰۰) نویسنده‌ى توانا، استاد دانشگاه، هنرشناس و مترجم برجسته، عضو دیرین کانون نویسندگان ایران، نخستین زن رمان‌نویس ایرانى و شخصیتى مستقل و شیفته‌ى آزادی، در ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ (۸ مارس ۲۰۱۲) درگذشت.
او که در ۱۴سالگى با مقاله‌ى «زمستان بی‌شباهت به زندگى ما نیست» کار مطبوعاتى را آغاز کرده بود، با مجموعه‌داستان آتش خاموش به طور جدى پا به عرصه‌ى ادبیات گذاشت؛ پس از ترجمه‌ى داستان‌هایى از چخوف و پیتون و هاثورن و شنیتسلر، مجموعه‌داستان شهرى چون بهشت را منتشر کرد؛ با رمان سووشون در سال ۱۳۴۸ در ادبیات ایران خوش درخشید؛ و تا جزیره‌ى سرگردانى و ساربان سرگردان داستان‌نویسى را ادامه داد (آخرین رمان او کوه سرگردان به دلایل نامعلوم ناپدید شد و رنگ چاپ به خود ندید). او با جسارت ادبى خویش و چاپ آثار متعدد، راه را براى زنان نویسنده‌ى ایرانى پس از خود هموار ساخت و، گذشته از این، پیوسته پشتیبان آنان بود.

در نخستین مجمع عمومى کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷، سیمین دانشور به عنوان رییس کانون برگزیده شد. او که از بنیان‌گذاران اصلى این کانون بود و چندین دوره در مقام عضوى از هیئت دبیران آن فعالیت داشت، تا آخرین دمِ زندگى توجه و علاقه‌ى خود را به آزادى اندیشه و بیان و قلم حفظ کرد. و اگرچه در چند سالِ گذشته به دلیل کهولت سنّ نمی‌توانست در جلسات کانون نویسندگان ایران حضور یابد، هرگاه امکان برگزارى مجمع عمومى فراهم شد با ارسال پیامى هم‌دلانه بر حضور خود به عنوان عضوى از کانون در کنار دیگر اعضاى آن پافشارى کرد.

کانون نویسندگان ایران درگذشت سیمین دانشور را به خانواده‌ى او، اعضاى کانون و جامعه‌ى فرهنگى مستقل کشور تسلیت می‌گوید و در مراسم بزرگداشت او در کنار خانواده و یارانش خواهد بود.

کانون نویسندگان ایران
۲۰ اسفند ۱۳۹۰