در ایران فهرست کارهای ممنوع بلندتر و بلندتر می شود. حامیان جنبش سبز که مخالف دولت هستند دیگر اجازه تظاهرات ندارند. حتی اجازه صحبت کردن درباره فکر برگزاری تظاهرات را هم ندارند. ….

بی بی سی ، جیمز رینولدز:
در تهران، اصلاح طلبان اجازه ملاقات با رهبرشان میر حسین موسوی که در بازداشت خانگی است نیز ندارند. حتی توقف در کوچه منتهی به خانه او نیز زیاده از حد خطرناک است. تنها می توان با سرعتی زیاد پیاده از کنار خانه او گذشت.

در یک ویدیوی کوتاه که بر روی سایت یوتیوب قرار گرفته، کوچه ای نشان داده می شود که ادعا شده خانه میر حسین موسوی در آن است و همین جاست که او در حبس خانگی نگه داشته می شود. سازنده این فیلم ویدیویی در خیابانی خالی راه می رود و تلاش می کند دوربین را به طرف دیگر خیابان به سوی نرده های سیاهی بگیرد که راه را به کوچه ای تنگ تر بسته اند. فیلم به سرعت با وارد شدن یک مامور در فریم دوربین قطع می شود.
این ویدیو اگرچه بی کلام، اما گویای اتفاقی است که از زمان انتخابات جنجالی ریاست جمهوری سه سال پیش برای جنبش سبز رخ داده است. اعتراضات تابستان سه سال پیش توسط دولت سرکوب شد و میر حسین موسوی یکی از نامزدهای شکست خورده این انتخابات از زمستان گذشته تا کنون در حبس خانگیست.

میر حسین موسوی و همسرش زهرا رهنورد نمی توانند با دنیای خارج مستقیما ارتباطی برقرار کنند. آنها مجبورند پیام های خود را از طریق دخترانشان منتقل کنند که مجاز به ملاقات گاه به گاه و یا تماس تلفنی با آنها هستند. این پیام ها از طریق وب سایت های حامی اصلاح طلبان منتشر می شود که مشتاقند اینگونه نشان بدهند که میر حسین موسوی هنوز هم در سیاست ایران قدرتی قابل توجه است.
وب سایت راه سبز که حامی اصلاح طلبان است نوشته یکی از پسران آیت الله علی خامنه ای به ملاقات میرحسین موسوی رفته است. به نوشته این وب سایت مجتبی خامنه ای که به باور عموم مورد اعتماد ترین فرد برای رهبر ایران است ظرف چند ماه گذشته به دیدار میر حسین موسوی رفته است.

به گزارش همین وب سایت مجتبی خامنه ای از میرحسین موسوی خواسته از موضعش کوتاه بیاید اما میرحسین موسوی در عوض خواستار ملاقات مستقیم با رهبر ایران و صحبت در رادیو و تلویزیون کشور شده است. راه سبز می گوید مجتبی خامنه ای با تلخی خانه را ترک کرده است. به دشواری می توان مستقلا صحت این خبر را تایید کرد اما صرف این خبر نشان می دهد که جنبش سبز به دنبال قهرمان نشان دادن میرحسین موسوی است و دربرابر فشارها مقاومت می کند.

برخی از حامیان جنبش نگران آنند که جنبش سبز راه خود را گم کرده باشد. آن کم و بیش ائتلافی که سه سال پیش به تشکیل جنبش سبز منتهی شد هم با اتحاد حول خواسته شکست محمود احمدی نژاد بود. اما رییس جمهوری هنوز در دفترش نشسته است.
جنبش سبز در سال ۲۰۱۲ برای تعریف اهدافش با دشواری روبروست. دولت ایران بلند شدن صدای هرکسی را که به نوعی حامی مخالفان است غیرممکن کرده است.

سازمان های بین المللی حامی حقوق بشر ایران را متهم به بازداشت گسترده فعالان سیاسی، وکلا، دانشجویان، روزنامه نگاران، وب لاگ نویس ها، کارگردان ها و رهبران اقلیت های قومی و مذهبی کرده اند.
 سازمان عفو بین الملل در گزارش تازه اش با عنوان ” گسترش سرکوب مخالفان در ایران” می نویسد: “نهادهای چندگانه و موازی امنیتی ایران، از جمله پلیس سایبر که نیرویی تازه است، حالا می توانند فعالان سیاسی را حتی زمانی که در خلوت خود از کامپیوتر شخصی شان استفاده می کنند زیر نظر داشته باشند.”

بر اساس این گزارش دولت پهنای باند اینترنت را کاهش داده و به دنبال “اینترنت ملی” است و در عین حال وب سایت های بسیاری از جمله شبکه های اجتماعی فیلتر هستند.
این تاکتیک ها به دولت کمک کرده تا تلاش های اخیر مخالفان برای تظاهراتی تازه را بی نتیجه بگذارد. حدود دوهفته پیش مخالفان دولت خواستار برگزاری تظاهراتی به مناسبت سالگرد حبس خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی شده بودند.
دولت بلافاصله با این موضوع برخورد کرد. دسترسی به سرویس های ای میل را قطع کرد، وزارت اطلاعات به فعالان شناخته شده هشدار داد تا در روز تعیین شده برای تظاهرات در خانه بمانند. تعداد زیادی از نیروهای امنیتی یونیفورم پوش و لباس شخصی در تهران مستقر شدند و مخالفان نتوانستند راهپیمایی کنند.

سکوت گورستانی
کمیته حمایت از روزنامه نگاران گزارش داده در ماه ژانویه ده روزنامه نگار در کنار ۴۲ روزنامه نگاری که در زندان بودند به جمع زندانیان پیوستند.به گفته محمد عبدالدیامین از کمیته حمایت از روزنامه نگاران کم تحملی دولت در برابر مخالفان با نزدیک شدن انتخابات مجلس بیشتر شده است: “تهران از بازداشت گسترده روزنامه نگاران به عنوان ابزار ارعاب برای ساکت کردن آنهایی استفاده می کند که جرات انتقاد دارند.”

جنبش سبز به جز اینکه از این سکوت به نفع خود استفاده کند چاره ای ندارد و از حامیانش خواسته تا در انتخابات مجلس که هفته دیگر برگزار می شود شرکت نکنند. بر روی پوستری که بر دیواری در شهر تبریز نصب شده نوشته “تحریم انتخابات وظیفه ملی ماست.”

شورای هماهنگی جنبش سبز در بیانیه ای خطاب به دولت ایران می گوید: ” مگر نمی خواستید در سراسر کشور سکوتی گورستانی حکمفرما بشود؟ حالا مردم می خواهند نتیجه این سکوت گورستانی را به نمایش بگذارند. در گورستان کسی جشن نمی گیرد. حتی به خاطر شما. اگر می خواهید تنور انتخابات را داغ کنید مثل سه سال پیش تقلب کنید به صدا و سیما دستور دهید تا با گزارش های متعدد از استان ها نشان بدهند که صفوف رای دهنده ها از همیشه طولانی تر است. گناه این مردم چیست که نمی خواهند هیزم آتش شما باشند؟”

در انتخابات ریاست جمهوری سه سال پیش حامیان جنبش سبز در انتخابات شرکت کردند و بعد به اعتراض به خیابان ها آمدند. در انتخابات امسال تنها راه پیش رویشان ماندن در خانه است. درست مثل رهبر خاموش شده شان میر حسین موسوی.