برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامهء مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر» و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» است، از عموم ایرانیان و فعالان حقوق بشری درخواست کرد تا در مورد دستگیری و ربایش و ادامه بازداشت و تهدید فعالان تعدادی از فعالان حقوق بشری دست به اقدامی عملی بزنند.

جــرس:
به گزارش تارنمای فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، در بیانیه ای که به همین منظور صادر شده، با ذکر نام کوهیار گودرزی، احمد قابل، سعید جلالی فر، کیوان صمیمی بهبهانی، علی کلایی و شیوا نظرآهاری، آمده است “به آزار شش مدافع حقوق بشر پایان دهید.”

در این بیانیه تاکید شده است: برنامه نظارت از منابع موثق در باره ناپدیدشدن قهری آقای کوهیار گودرزی، عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر، احضار آقای علی کلایی، عضو پیشین این کمیته، دستگیری خودسرانه و تداوم بازداشت خودسرانه آقای احمد قابل، پژوهشگر مذهبی و یکی از فعالان ضد مجازات اعدام و اعدام های فراقضایی، آقای سعید جلالی فر، عضو دیگر کمیته گزارشگران حقوق بشر و عضو پیشین جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان، و آقای کیوان صمیمی بهبهانی، ۶۷ ساله، مدافع حقوق بشر و روزنامه نگار، و ادامه آزار و اذیت قضایی علیه خانم شیوا نظرآهاری، عضو کمپین یک میلیون امضا و نیز کمیته گزارشگران حقوق بشر، مطلع شده است.

بنا به اطلاعات دریافتی، آقای کوهیار گودرزی در تاریخ ۹ مرداد ۱۳۹۰ در شهر تهران دستگیر شد و در زمان صدور این فراخوان، محل بازداشت او هنوز نامعلوم است . روز بعد، ۱۰ مرداد، چهار مامور لباس شخصی مادر او، خانم پروین مخترع، را بدون حکم بازداشت در خانه اش در کرمان خودسرانه بازداشت کردند. خانم مخترع در حال حاضر در زندان مرکزی کرمان به سر می برد و در زندان مطلع شده که به «توهین به مقام رهبری»، «تبلیغ علیه نظام» و «اقدام علیه امنیت ملی» متهم است، در حالی که او در هیچ فعالیت سیاسی یا حقوق بشری شرکت نداشته است. به باورِ برنامه نظارت بازداشت او با فعالیت های حقوق بشری پسرش مرتبط است.

برنامه نظارت یادآوری می کند که آقای کوهیار گودرزی در آذر ۱۳۸۸ دستگیر[۱] و سپس به اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق همکاری موثر با وبسایت کمیته گزارشگران حقوق بشر»، «گردآوری و انتشار اخبار مغرضانه علیه نظام و انتقال اطلاعات به سازمان های تروریستی مستقر در خارج» و «مصاحبه با رسانه های بیگانه و نشر مقاله در وبسایت ها» بر اساس قانون مجازات اسلامی به یک سال زندان محکوم شد.

آقای علی کلایی در تاریخ ۳ مرداد ۱۳۹۰ احضاریه ای دریافت کرد که بر اساس آن سه روز فرصت داشت برای گذراندن حکم ۷ سال زندان خود را به اجرای احکام زندان اوین معرفی کند. او در آذر ماه ۱۳۸۹ به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «اشاعه اکاذیب در باره زندانیان»، «مصاحبه»، «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم از طریق کمیته گزارشگران حقوق بشر» محکوم شده بود. آقای کلایی پیش از این سه بار در آذر ۱۳۸۶، بهمن ۱۳۸۸ و اردیبهشت ۱۳۸۹ بازداشت شده بود.[۳] در باره وضعیت کنونی او اطلاعی در دست نیست.

آقای احمد قابل در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۳۹۰ برای گذراندن حکم زندان ۲۰ ماه خود به اتهام «توهین به رهبر انقلاب» و «تبلیغ علیه نظام» پیرو مواد ۶ و ۹ قانون مطبوعات، که دادگاه تجدید نظر مشهد تایید کرده بود، به زندان وکیل آباد منتقل شد. او پیش از این، سه بار بازداشت شده است. بار اول، در سال ۱۳۸۰ او ۱۲۵ روز در بازداشت انفرادی بود؛ سپس در ۲۹ آذر ۱۳۸۸ دستگیر و در ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ با وثیقه آزاد شد و بار سوم، پس از افشای اعدام های دسته جمعی در زندان وکیل آباد مشهد، در ۲۳ شهریور ۱۳۸۹ دستگیر و در ۷ دی ۱۳۸۹ با وثیقه آزاد شد.
آقای سعید جلالی فر در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۳۹۰ دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. قاضی دادگاه انقلاب اسلامی گفت که او تا زمان تعیین تاریخ محاکمه در بازداشت خواهد ماند. آقای جلالی فر در ۹ آذر ۱۳۸۸ به خاطر «اقدام به تبلیغ علیه نظام» دستگیر و در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۸ با وثیقه آزاد شده بود. دستگیری تازه او در ارتباط با همان پرونده است.

علاوه بر این، آقای کیوان صمیمی بهبهانی، عضو انجمن دفاع از آزادی مطبوعات، عضو شورای ملی صلح، عضو کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه و عضو کمیته دفاع از حق تحصیل، هنوز در زندان رجایی شهر در بازداشت به سر می برد. با وجود این که او از بیماری خطرناک کبدی در رنج است، مسئولان زندان از انتقال وی به بیمارستان خودداری می کنند. آقای صمیمی بهبهانی پس از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ دستگیر و به ۶ سال زندان و ۱۵ سال محرومیت از فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی محکوم شد. او پیش از انقلاب اسلامی یکی از زندانیان سیاسی رژیم پیشین بود.

برنامه نظارت در عین حال تداوم آزار و اذیت قضایی علیه خانم شیوا نظرآهاری را محکوم می کند. خانم نظرآهاری که در ۲۴ خرداد ۱۳۸۸ به وسیله وزارت اطلاعات دستگیر و خودسرانه بازداشت شده و سه ماه در سلول انفرادی به سر برده بود، در ۲۷ شهریور ۱۳۸۹ به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «تشویش اذهان عموم» و «محاربه با خدا» به ۶ سال زندان و ۷۶ ضربه شلاق محکوم شد. در ۱۸ دی ۱۳۸۹، شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر تهران او را به ۴ سال زندان در تبعید به دور از محل اقامتش محکوم کرد. وی تا این تاریخ با وثیقه آزاد است، اما دایم در خطر بازداشت به سر می برد.

برنامه نظارت این بازداشت ها و دستگیری های خودسرانه و آزار و اذیت های قضایی را که، در چارچوب تداوم سرکوب جامعه مدنی ایران، گویا فقط به قصد مجازات فعالیت های مسالمت آمیز و مشروع حقوق بشری این مدافعان حقوق بشر انجام می شود، به شدت محکوم می کند.

برنامه نظارت حکومت ایران را به تاکید فرا می خواند که به آزار و اذیت مدافعان حقوق بشر پایان دهد، فورا محل بازداشت آقای کوهیار گودرزی را اعلام نماید و بلافاصله و بدون قید و شرط کسانی را که در بازداشت هستند آزاد کند و به طور کلی اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر، اعلامیه جهانی حقوق بشر و معاهده های بین المللی حقوق بشر را که ایران به تصویب رسانده است، رعایت نماید.

اقدام های مورد درخواست:
لطفا به دولتمردان ایران نامه بنویسید و از آنها بخواهید:
۱ – تحت هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی خانم شیوا نظرآهاری، خانم پروین مخترع، و آقایان کوهیار گودرزی، علی کلایی، سعید جلالی فر، احمد قابل، و کیوان صمیمی بهبهانی و نیز تمام مدافعان حقوق بشر و خانواده هایشان را در ایران تضمین کنند؛

۲ ـ محل بازداشت آقای کوهیار گودرزی را فورا و بدون قید و شرط اعلام و دسترسی او به وکیل و خانواده اش را تضمین نمایند؛

۳ ـ آقایان کوهیار گودرزی، علی کلایی، سعید جلالی فر، احمد قابل، و کیوان صمیمی بهبهانی را فورا و بدون قید و شرط آزاد نمایند، زیرا بازداشت آنها تنها با هدف مجازات آنها به خاطر فعالیت های حقوق بشری ایشان انجام شده است؛

۴ ـ خانم پروین مخترع را فورا و بدون قید و شرط آزاد نمایند، زیرا به نظر می رسد بازداشت او با فعالیت های حقوق بشری پسرش مرتبط باشد؛

۵ ـ به هر گونه آزار و اذیت ـ از جمله در سطح قضایی ـ علیه خانم شیوا نظرآهاری، خانم پروین مخترع، و آقایان کوهیار گودرزی، علی کلایی، سعید جلالی فر، احمد قابل، و کیوان صمیمی بهبهانی و نیز به طور کلی تمام مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند؛

۶ ـ در هر شرایطی اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر را، که در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده، رعایت کنند، به ویژه:

• ماده ۱ آن که می گوید: «همه افراد حق دارند به صورت فردی یا گروهی در سطوح ملی و بین المللی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها فعالیت کنند،»
• ماده ۵ (ب) که می گوید: «همه افراد حق دارند برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها به صورت فردی یا گروهی در سطوح ملی و بین المللی (…) برای تشکیل سازمان های غیردولتی، انجمن ها یا گروه ها، عضویت یا شرکت در آنها اقدام کنند،»
• ماده ۲-۱۲ که می گوید: «دولت باید کلیه تدبیرهای لازم را به کار گیرد تا حمایت مراجع ذیصلاح از همه افراد به صورت فردی و گروهی در برابر خشونت، تهدید، اقدامات تلافی جویانه، تبعیض منفی عملی و یا قانونی، فشار یا هرگونه اقدام خودسرانه دیگر در پی استفاده مشروع و قانونی این افراد از حقوق مذکور در اعلامیه حاضر، تضمین گردد.»

۷ ـ به طور کلی، در هر شرایطی تضمین کنند که حقوق بشر و آزادی های اساسی مطابق با عهدنامه های بین المللی حقوق بشر و موازین بین المللی که ایران نیز متعاهد آنهاست رعایت خواهند شد.

در انتهای این بیانیه خواسته شده است، تا همگان نامه های خود را به رهبر جمهوری اسلامی، محمود احمدی نژاد، صادق لاریجانی، وزیر امور خارجه، نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی در ژنو، سوئیس، سفارت ایران در بروکسل، بلژیک و همچنین به نمایندگان دیپلماتیک جمهوری اسلامی در کشورهای محل اقامت ارسال کنند.