“الهۀ مرگ” شعری از ی. صفایی

چهارشنبه, ۱۲م مرداد ۱۳۹۰

نجوا کن  /  بر دل شکسته ام!  / سینه ام سرشار از شقایق های پژمرده است

الهۀ مرگ

elaheye-marg

نجوا کن

بر دل شکسته ام!

سینه ام سرشار از شقایق های پژمرده است

و پرواز پرندگان

در این ساحل بی تفاوت

مرگ را به انتظار نشسته است.

در این حصار پراز تیغ

گردن به روزگارش باید سپرد؟

تا نسترن های بی برگ

غزل هایشان را

در شکفتنی گلخون

سرودی دوباره بخوانند؟

مرگی سیاه

بودن عقاب را

در شکفتن هر بهار

انکار می کند

و الهه مرگ

می خندد  به تو…. به من…..

ی. صفایی

یکم آگوست ۲۰۱۱

ارسال شده با موضوع » هنر و ادبیات

ارسال دیدگاه