شاملو انسان آزاده¬ای ست که هم چنان بر تارک افق چشم دوخته و سرود آزادی سر داده است.

اطلاعیه کانون نویسندگان ایران (در تبعید)

شاملو هنوز زنده است
یادبود دوازدهمین سالگشت درگذشت احمد شاملو

وقتی نه تنها شعرهای شاملو؛ بلکه حتی کتاب¬ هایی که از شاعر سخن می گویند را نیز در حکومت تبه کاران جمهوری اسلامی سانسور می کنند و آخرین اثری را که «من درد مشترکم» نام دارد و به بازخوانی «پنجاه سال تاریخ معاصر از پنجره شعر شاملو» پرداخته، ۵ سال در تاریکخانه اداره سانسور نگه می دارند؛ طبیعی ست که شاملو نه تنها زنده است و پاسداران تباهی و نابکاری از او می ¬ترسند؛ بلکه او نیز، هم چون گذشته، به وظیفه دشوار پیکار با آدم کشی و خفقان و بیدادی که بیش از سی سال در جامعه ایران جریان دارد ادامه می دهد.
جان شاملو، همواره برای آزادی انسان و دوستی و رهایی از هرگونه ستم فردی و اجتماعی تپیده است. شعر شاملو جریان گرم خون زندگی ست و همین است که  وجود شاملو هنوز و هم چنان بر گرایشی که می خواست و می خواهد از در سازش با پاسداران جهل و خرافات برآید غلبه دارد و آن را از کجروی نجات می بخشد.

کانون نویسندگان در ایران، در یادنامه¬ ای برای شاعر بزرگ می نویسد؛
«دوم مردادماه سالگرد درگذشت شاعر بزرگى است که اکنون بیش از هر زمان دیگر حضور زنده او را حس می ‌کنیم؛ شاعر بزرگى که همه‌ هستى شعری خود را وثیقه‌ کار شاعرانه‌ سترگى کرد که به نیروى تخیّل خلاق و گره‌ خوردگی عاطفی قدرت معنوى و خواست آزادی، جهانى آفرید که در آن نشانى از نفرت و دیگرکشى و نابرابرى نیست، جهانى چنان دل ‌انگیز و رعنا که شایسته آزادترین انسان است؛ شاعرى بزرگ که در همه عمر نه از تلخى و گزندگی واقعیت گریخت و نه به یوغ بندگی واقعیت گردن نهاد.»

شاملو انسان آزاده¬ای ست که هم چنان بر تارک افق چشم دوخته و سرود آزادی سر داده است.
یادش گرامی باد.

هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران (در تبعید)
٢٢ ژوئیه ٢٠١١