کارگران ناراضی‌اند؛ عدم دریافت حقوق و نا امنی شغلی
در حالی که دولت وعده‌ی ایجاد ۲میلیون و ۵۰۰هزار شغل در سال ۹۰ داده است، رسانه‌های ایران خبر می‌دهند که کارگران با خطر از دست دادن مشاغل خود روبرو هستند. برخی کارگران نیز به عدم دریافت حقوق خود معترض هستند
دویچه وله:
خبرگزاری کار ایران، ایلنا در گزارشی به نقل از روابط عمومی “انجمن صنفی پیمانکاران ساختمان و تاسیسات” استان تهران از به خطر افتادن اشتغال ۱۰ هزار نفر کارکنان این صنعت خبر داد. دولت به پیمانکاران صنعت برق ۸ هزار میلیارد تومان بدهکار است که عدم پرداخت این مبلغ می‌تواند این صنعت را ورشکسته کند.
معاون هماهنگی شرکت توزیع برق وزارت نیرو به پیمانکاران وعده داده که بر اساس دستور دفتر رئیس جمهور مبنی بر پرداخت ۵۰۰ میلیارد تومان از مطالبات ۸ هزار میلیارد تومانی پیمانکاران صنعت برق اقدام خواهد شد.
اما فعالان این صنعت می‌گویند با توجه به طلب ۱۵۰ میلیارد تومانی پیمانکاران توزیع برق استان تهران از وزارت نیرو و قبول دولت برای پرداخت ۵۰۰ میلیارد تومان به پیمانکاران سراسرکشور، سهم استان تهران جوابگوی نیاز آن‌ها نخواهد بود.
در رخدادی دیگر گروهی از کارگران نساجی مازندران روز چهارشنبه ۲۲ تیر (۱۳ جولای) در اعتراض به عدم دریافت حقوق خود، دست به راهپیمایی زدند. کارگران که در مقابل فرمانداری قائم شهر جمع شده بودند، پلاکارد‌ها و پارچه‌هایی مبنی بر عدم دریافت حقوق به مدت ۱۳ ماه در دست داشتند.
به گزارش خبرگزاری ایلنا مسئولان دولتی پیش از این به این کارگران وعده داده بودند که به زودی حقوق عقب افتاده آن‌ها پرداخت خواهد شد. عدم تحقق این وعده‌ها منجر به تجمع اعتراضی روز گذشته کارگران شد.
نساجی مازندران یکی از کارخانه‌های بزرگ نساجی ایران است که به دلیل سوء مدیریت در سال های اخیر دچار بحران شده است.
بیکاری نزدیک به ۲۲ درصدی جوانان ایرانی
مرکز آمار ایران میزان بیکاری جوانان را ۸ / ۲۱ درصد اعلام کرده که تقریبا دو برابر نرخ متوسط بیکاری اعلام‌شدهاز سوی دولت است.
بر اساس تعریف که در ابتدای تشکیل دولت محمود احمدی‌نژاد از اشتغال صورت گرفت کسی که بطور متوسط هفت ساعت در هفته کار می‌کند جزو افراد شاغل محسوب می‌شود. طبق استانداردهای بین‌المللی، شاغل کسی است که در هر هفته بین ۳۰ تا ۴۴ ساعت کار کند.
با تغییر این تعریف بر میزان بیکاری پنهان در کشور افزوده شده است. همچنین می‌توان آمار مربوط به کارهای پاره وقت و مشاغل کاذب فاقد بهروری را نیز به جمع بیکاران افزود. از همین‌رو کار‌شناسان معتقدند آمار واقعی بیکاری با آمار رسمی اعلام شده تفاوت زیادی دارد و این عدم در نظر گرفتن این بیکاری پنهان در برنامه ریزی‌ها موجب می‌شود که مسوولان نتوانند برآورد دقیقی از شرایط داشته باشند.
بالا رفتن رقم بیکاران در جامعه آثار و تبعات اجتماعی مخربی نیز در پی دارد. بر اساس یک تحقیق علمی که توسط موسسه آلمانی “روبرت کوخ” منتشر شده افراد بیکار نسبت به افراد شاغل به دفعات بیشتر و طولانی‌تر با ناراحتی‌ها و بیماری‌های جسمی و احساسی مواجه می‌شوند.
نتایج این تحقیق حاکیست افراد بیکار در گروه سنی ۳۰ تا ۵۹ سال اغلب با مشکلات و اختلالات جسمی، احساسی و عملکردی از جمله اختلالات خواب، اختلالات اضطرابی و اعتیاد به مواد مختلف دست به گریبان هستند.
تکرار وعده‌ی ایجاد اشتغال و حمله به منتقدان
در همین حال محمود احمدی‌نژاد بار دیگر بر ایجاد ۵ / ۲ میلیون شغل در سال ۹۰ تاکید کرد و از وزیرانش خواست تا بدون توجه به «بی‌انصافی‌ها و حرف‌های بی‌ربطی که زده می‌شود» با قاطعیت این موضوع را پیگیری کنند. وی منتقدان اقتصادی دولت را متهم به فساد کرد و مدعی شد: «همواره کسانی که دست‌شان از تصرف در بیت‌المال قطع می‌شود، فریاد برمی‌آورند اما نمی‌گویند که فریادشان ناشی از کوتاه شدن دست‌شان از بیت‌المال است و در عوض علیه دولت اخبار نادرست منتشر می‌کنند.»
آقای احمدی‌نژاد همچنین گفت: «کسانی مدعی می‌شوند آمار و گزارش‌های دولت درباره ایجاد یک میلیون ۶۰۰ هزار شغل درست نیست ولی بالاخره آن یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفری که صاحب شغل شدند، می‌دانند که در کشور چقدر اشتغال ایجاد شده است.»
پیش از این محمدرضا باهنر، نماینده‌ی اصولگرای مجلس شورای اسلامی با انتقاد از برخی سخنان رییس جمهور ایران گفته بود: «ایجاد ۵ / ۲ میلیون شغل در سال ۹۰ نزدیک به ۴۰۰ میلیارد دلار سرمایه جدید نیاز دارد و همین نشان می‌دهد که دست نیافتنی است.»
احمد توکلی رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس نیز گفته بود ادعای ایجاد یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل در سال ۸۹ نادرست است. او همچنین وعده ایجاد دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل در سال ۹۰ را غیرممکن می‌داند.