تقی قرائتی (آخوند) که به عنوان رییس موسسه مسجد، با رسانه های مختلف سخن می گوید و بر لزوم توسعه مساجد در ایران تاکید می کند،‌ اخیراً‌ در سخنانی تصریح داشته که برای رسیدن به استانداردهای جهانی، ‌باید ۲۵۰ هزار مسجد جدید در ایران ساخته شود. (او را با محسن قرائتی اشتباه نگیرید. این دو روحانی، ‌برادرند.)

بخشی از سخنان وی به نقل از خبرگزاری “مهر”‌ را بخوانید:
«وی در مورد تعداد مساجدی که در ایران نیاز به احداث است گفت: با مقیاس بین‌المللی، در ایران حدود ۲۵۰ هزار مسجد دیگر نیاز داریم. وی تاکید کرد: قبل از انقلاب اسلامی که جمعیت کشورمان حدود ۲۰ میلیون نفر بود و تراکم جمعیت و خیابان‌های عریض و طویل کنونی وجود نداشت، ۲۵۰ هزار مسجد در کشور وجود داشت و اگر به مقیاس جغرافیایی محاسبه کنیم حداقل ۲۵۰ هزار مسجد نیاز داریم.»

در این که مساجد ایران به عنوان یک کشور مهم اسلامی باید توسعه و تجهیز شود ،‌تردیدی وجود ندارد اما قرار نیست متولیان امر مسجد در کشور برای نشان دادن اهمیت مسجد و لزوم توسعه آن ،‌ عدد و رقم های غیر منطقی دهند.

لذا در این باره نکاتی چند متذکر می شود ،‌ نه فقط برای نقد یک سخن که برای تذکار به مسوولان که مراقب سخنانشان باشند ،‌چه آن که یکی از کارکردهای رسانه ها ،‌ این است که هزینه سخن گفتن های بی اندیشه را بر مسوولان افزون کنند:

۱ – طبق اعلام مقامات مرکز رسیدگی به امور مساجد ، ‌در ایران حدود ۷۲ هزار مسجد وجود دارد و هرگز در هیچ مقطعی از تاریخ این کشور ،‌۲۵۰ هزار مسجد وجود نداشته است.

جالب اینجاست که او،‌ در مقدمه سخنان خود تصریح کرده که آمار دقیقی از مساجد کنونی کشور در دسترس نیست ولی در ادامه آمار مساجد در سال های قبل از انقلاب را هم داده است و البته غلط  نادرست. ضمن آن که قبل از انقلاب در سال ۵۷ ،‌ جمعیت کشور ۳۵ میلیون نفر بود ،‌نه ۲۰ میلیون!

۲ – استانداردی که خود متولیان امور مساجد اعلام کرده اند،‌ وجود یک مسجد برای هر هزار نفر است. با توجه به جمعیت ۷۵ میلیونی ایران ، تعداد مساجد لازم برای رسیدن به حد همین استاندارد ، تنها سه هزار مسجد دیگر است ،‌نه ۲۵۰ هزار مسجد!

البته ناگفته نماند که در برخی مناطق جدید التأسیس،‌ فارغ از این استانداردها، ‌نیاز به مسجدهای جدید هست.

۳ – با احداث ۲۵۰ هزار مسجد و افزودن آن به تعداد مساجد کنونی ،‌رقم ۳۲۲ هزار مسجد به دست می آید که به عبارتی می شود برای هر ۲۳۲ نفر یک مسجد و تقریبا برای هر ۵۰ خانواده یک مسجد!
بدین ترتیب باید بسیاری از مجتمع های مسکونی و برج ها ،‌ بعضاً حتی بیش از یک مسجد درون برجی هم داشته باشند و در هر کوچه ،‌ چند مسجد ساخته شود تا به فرموده جناب قرائتی ،‌به استاندارد برسیم!

‌باید پرسید واقعاً‌ این عدد ۲۵۰ هزار مسجد را از کجا آورده اند؟ والله اعلم!

۴ – اما آنچه از تعداد مساجد  مهم تر است ،‌ تعداد “مسجدی ها”ست. این یک واقعیت است که همین تعداد مساجد کنونی هم اغلب دچار کمبود نمازگزار هستند و بسیاری از آنها ،‌ در طول شبانه روز ،‌تنها یک بار – و معمولاً‌ غروب ها – بر روی نمازگزاران باز می شوند و تعدادی سالخورده به نماز می ایستند!
البته مساجدی هم وجود دارد که به برکت حضور برخی روحانیون فرهیخته ،‌جوانان زیادی در آنها حضور دارند اما اصل مطلب آن است که تعداد مسجدی ها در ایران ،‌اساساً هیچ همخوانی معقولی با تعداد مسلمانان و تعداد مساجد ندارد و علتش را ،‌هم مردم می دانند و هم خود آقایان.

گذشته از این، بسیاری از ‌همین تعداد مساجد کنونی هم فاقد روحانی هستند،‌ چه آن که بسیاری از آقایان روحانیون ،‌منصب های اداری و دولتی را بر تبلیغ دین و اقامه نماز در مساجد و زنده نگه داشتن خانه های خدا ،‌ ترجیح داده اند!
خیلی از روحانیون فعال در مساجد هم ، متأسفانه فاقد توانمندی های لازم برای جذب نسل تازه به مساجد هستند و این در حالی است که به طور بالقوه ،‌این قابلیت در اغلب جوانان وجود دارد.