در آستانه اولین سالگردِ اعدامِ فرزاد کمانگر، معلم زندانیِ کُرد و همچنین چهار زندانیِ سیاسی دیگر، تشکل مدنیِ «مادران صلح کردستان»، با صدور بیاینه ای اعتراضی، ضمن بیان اینکه “اولین خواسته ما از مردم کردستان و ایران این است که روز ١٩ اردیبهشت را به روز ایستادگی در برابر ستم و ترور دولت مبدل نمایند”، خواستار برگزاری اعتصابی در ۱٩ اردیبهشت، به مناسبت سالگرد اعدام پنج زندانی سیاسی فوق الذکر شدند.

جــرس:
به گزارش تارنمای این تشکل مدنی، در بیانیه ای که مادران صلح به مناسبت روز نوزدهم اردیبهشت صادر کرده اند، خاطرنشان و دعوت شده است “از همه مردم کردستان و ایران می خواهیم که با شرکت در اعتصاب سراسری ١٩ اردیبهشت ، نشان دهند که راه مقاومت فرزاد ، فرهاد ، شیرین و علی را برگزیده اند ، نه راه یاوه گویان فرصت طلب را.”

متن این بیانیه به شرح زیر است:
اولین سالگرد شهادت فرزندانمان فرزاد ، شیرین ، فرهاد و علی و مهدی را پاس می داریم .ما مادران هرگز از دست دادن این فرزندانمان را باور نکرده ایم . آنها امروز فرزندان همه ی مردم کردستان و ایران هستند ، همان طور که ما هم مادر همه ی مبارزان هستیم .

این فرزندان به اسوه مقاومت و آزادی خواهی همه ی زجرکشیدگان مبدل گشته اند . آنها فریاد رهایی و غرور ایستادگی همه ی ستم دیدگان هستند .

آنها فریاد ما مادران و نشانی از صبر و ایستادگی همه ی مادران هستند ، ما به داشتن چنین فرزندانی سربلند هستیم . آنها را از دست نداده ایم ، چرا که آنها به فریاد ما مبدل شده اند ، اما آیا آنها ما را از دست داده اند ؟ این سوالی است که ما مادران صلح از همه کسانی که فریادی برای برآوردن و مشتی برای گره کردن دارند ، می پرسیم ؟
ما مادران صلح به عنوان مادران رنج جامعه ، به عنوان مادران فریاد و به عنوان مادران ایستادگی و غرور ، انتظاراتمان را اینچنین بیان می کنیم :

اولین خواسته ما از مردم کردستان و ایران این است که روز ١٩ اردیبهشت را به روز ایستادگی در برابر ستم و ترور دولت مبدل نمایند .فرزندانمان در چنین روزی چشم در چشم جلادان خود ، تنها برای گفتن ” نه ” و برای تسلیم نشدن ، با سربلندی شهادت را به جان خریدند .

این ” نه ” را آنها به جای همه ی ما گفتند . زمان آن رسیده است که همه با هم به این ظلم وستم و سرکوب پایان دهیم .
روز ١٩ اردیبهشت ، روزی است که میان سر بزیری و سر بلندی انتخاب خود را بنماییم .در این روز همه ی فرزندان سربلندمان چشم در چشم سرکوبگران در یک اعتصاب سراسری ایستادگی مردم ما را نشان خواهند داد .
دومین خواسته ی ما از مردممان این است که نگذارند فرزندان مبارزمان را تروریست ، جنایت کار و خشونت طلب بنامند .

ما فرزندانمان را در میان درد و رنج و با آزادگی بزرگ کرده ایم ، هیچ مادری مرگ فرزند خود را نمی خواهد ، اما ما مادران این را نیز به خوبی می دانیم که تسلیم شدن و قبول خفت خود ، ساه ترین و دردناک ترین مرگ است .فرزندانمان نه تنها زاییده جسم مان که زاییده مقاومت مادرانه هستند .

هنگامی که تنها برای یک ملاقات با عزیزان مان متحمل بزرگ ترین تحقیرها می شدیم ،با دیدن روح بلند فرزندانمان را در نگاه ، لبخند و گفتارشان حقیر بودن جلادان را به خوبی درک می کردیم .

آنان که فرزندانمان را به جرم محارب و تروریست بودن در زندان ها به دار می آویزند و یا در کوهستان ها به قتل می رسانند ، حرف ها و نگاه های مزدورانه اشان از نوع همان نگاه هایی است که در تلویزیون ها ، نوشته ها و در محافل فرزندانمان را تروریست می نامند .

ما مادران این نگاه ها و این سخنان را خوب می شناسیم ، روی سخنمان با کسانی است که می خواهند ایستادگی ، شجاعت و عزت مادران را در راه منافع خفت بارشان بفروشند . شما از نوع همان هایی هستید که فرزندانمان را شکنجه کردید ،طناب دار به گردنشان انداختید ، صندلی را از زیر پایشان کشیدید و جنازه فرزندنمان را به ما برنگردانیدید .

قلم هایتان ، گفتارتان ، نگاه هایتان از نوع همان پاسداری است که در مقابل اصرار گرفتن جنازه عزیزانمان ، ما را کشان کشان بیرون انداخت . شما با این سخنانتان می خواهید که دستاویز لازم برای اعدام دیگر فرزندانمان را به دولت بدهید ، در حالی که فرزندانمان شیرکوه معارفی ، حبییب الله لطیفی و زینب جلالیان در پای چوبه ی دار هستند و در حالی که روی لوله ی توپ و تانک دولت به فرزندانمان در کوهستان ها نشانه گرفته ، سخنان شما به معنای تایید همه ی این کشتارهاست .

شما که از مقاومت فرزندانمان در هراس هستید اینبار از خشم مادران باید که در هراس باشید .

ما مادران صلح ، مادران شهیدان و مادران ایستادگان ، از همه ی مردم کردستان و ایران می خواهیم که با شرکت در اعتصاب سراسری ١٩ اردیبهشت ، نشان دهند که راه مقاومت فرزاد ، فرهاد ، شیرین و علی را برگزیده اند ، نه راه یاوه گویان فرصت طلب را .

مادران صلح کردستان