شادباش نوروزى کانون نویسندگان ایران

کانون نویسندگان ایران فرارسیدن بهار و نوروز را شادباش می‌گوید و امیدوار است که سال آینده سال حرکت بیش از پیش مردم به سوى شادى و آزادى و بهروزى باشد.
. . .
احساس می‌کنم
در بدترین دقایق این شام مرگزاى
چندین هزار چشمه‌ى خورشید
در دلم
می‌جوشد از یقین؛

بهار یادآور سنتى خجسته در میان آدمیان است. برون‌رفت از رخوت و نومیدى و سرماى ملال‌انگیز درخودفروبرنده، و خوشامد به گرما و جوش و خروش شادی‌بخش زندگى. ما این سنت مبارک و هم‌زمانى آن با آغاز سال نو را همواره پاس داشته‌ایم و چنین بود که سال پیش در چنین روزى امید بستیم که سال پیش‌ رو به از سالیان گذشته باشد. اکنون که این سال را واپس نهاده‌ایم، رواست اگر به این گذشته بنگریم و بپرسیم آیا آن امید واهى نبود؟ بی‌گمان نه!

سال گذشته البته سال تشدید سانسور و محدودیت بیش از پیش آزادى بیان، سال تداوم بازداشت فعالان اجتماعی، فرهنگی، سیاسى و کارگرى و صدور احکام سنگین زندان براى آنان و حتى براى وکلا و سینماگران بود، سال وفور اعدام براى ایجاد رعب و وحشت، سال ممانعت از فعالیت برخى از ناشران، سال رکود فرهنگى و تعطیل شدن بعضى از کتاب‌فروشی‌ها، سال تکرار جلوگیرى از برگزارى مجمع عمومى کانون نویسندگان ایران و باز هم جلوگیرى از مراسم بزرگداشت جان‌باختگان راه آزادی، و سرانجام سال بازداشت برخى از اعضاى کانون و بازجویى و تشکیل پرونده براى برخى دیگر، و همه با هدف فَشَل کردن این نهاد دیرینه‌سال نویسندگان آزادی‌خواه ایران. با این همه، نفْس تشدید سانسور و محدودیت آزادى بیان چه چیزى را نشان می‌دهد جز رساتر شدن فریاد مخالفت با سانسور و مبارزه براى آزادى بیان؟

هر جا فشار هست، مقاومت هم هست. لابد زنان و دانش‌جویان و کارگران و روشن‌فکران آزادی‌خواه در زمینه‌هاى گوناگون اجتماعی، فرهنگی، سیاسى و اقتصادى براى آزادى و در گام نخست براى حقوق انسانى خود مبارزه می‌کرده‌اند که بازداشت و به زندان محکوم شده‌اند. نفْس سرکوب، بیان‌گر گرایش انسان به آزادى است و همین گرایش فرخنده است که انسان را به آینده امیدوار می‌کند، به‌ویژه اکنون که بر بستر برآمد زیبا و بالابلند مبارزات آزادی‌خواهانه‌ى مردم کشورهاى دور و نزدیک اعتلاى آن را در جاهاى دیگر نیز می‌توان دید.

کانون نویسندگان ایران فرارسیدن بهار و نوروز را شادباش می‌گوید و امیدوار است که سال آینده سال حرکت بیش از پیش مردم به سوى شادى و آزادى و بهروزى باشد.

کانون نویسندگان ایران
۲۸ اسفند ۱۳۸۹

ارسال دیدگاه