شعری که در اینجا آورده‌ایم بخشی از “خرنامه”ی عارف قزوینی‌است که بی‌نسبت با واقعیت کشور عقب مانده‌ی “تئولند” نیست.

اهل این ملک ِ بی لجام خرند
به خدا جمله خاص و عام خرند

شاه (شیخ) و کابینه و وزیر خرند
از امیرانش تا فقیر خرند

از “مقامات” عالیه خر
برسد تا وزیر مالیه خر

آن‌که دارد ریاست وزراء
به خداوند خالق دو سرا

زان خران جملگی بزرگتر است
می‌توان گفت یک طویله خر است

شحنه و شیخ تا عسس همه خر
زن و فرزند و همنفس همه ‌خر

سر بازار تا خیابان خر
شهر و ده، کشور و بیابان خر

از مکلاش تا معمم خر
فعله و کارگر مسلم خر

واعظ و روضه‌خوان منبر خر
هم ز محراب تا دم در خر

روسپی در میانه همه زن
از خرییت به فرق خود قمه زن

بالشویک است خضر راه نجات
بر محمد و آل او صلوات

ای لنین ای فرشته ی رحمت
کن قدم رنجه زود بی زحمت

زود این مملکت مسخر کن
بارگیری از این همه خر کن

یا خرابش بکن و یا آباد
رحمت حق به امتحان تو باد

برگرفته از:
کلیات دیوان میرزا ابوالقاسم عارف قزوینی، به کوشش عبدالرحمان سیف آزاد، نشر سیف آزاد، تهران، ۱۳۲۷، صص ۲۰۳- ۲۰۵

عارف قزوینی در دانشنامه ویکی‌پدیا:
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81_%D9%82%D8%B2%D9%88%DB%8C%D9%86%DB%8C

————————————-
منبع: وبلاگ یاسر عزیزی
http://azizi61.blogfa.com