گزارش یوکیا آمانو ـ مدیرکل آژانس بین‌المللى انرژى اتمى ـ که عصر دوشنبه در اختیار ۳۵ عضو شوراى حکام آژانس قرار گرفت ایران را متهم کرده است که براى اجازه دادن به آژانس به‌منظور تایید این که تمامى مواد هسته‌یى در ایران در فعالیت‌هاى هسته‌یى صلح‌آمیز قرار دارند، همکارى لازم را معمول نداشته است.

ایسنا:
به گزارش ایسنا، متن کامل گزارش یوکیا آمانو ـ مدیرکل آژانس بین‌المللى انرژى اتمى ـ که بعداز ظهر دوشنبه در اختیار ۳۵ عضو شوراى حکام قرار گرفت به شرح زیر است:

(گزارش مدیرکل آژانس بین المللى انرژى اتمى)

۱٫ این گزارش مدیرکل به شوراى حکام و به‌موازات آن گزارش به شوراى امنیت در باره اجراى موافقت‌نامه پادمان NPT و مفاد مربوطه قطعنامه‌هاى شوراى امنیت در جمهورى اسلامى ایران است. این گزارش تحولات را از آخرین گزارش که در مى ۲۰۱۰ صادر شده است در بر می‌گیرد.

۲٫ شوراى امنیت در تاریخ ۹ ژوئن ۲۰۱۰ قطعنامه ۱۹۲۹ (۲۰۱۰) را تصویب کرد که در آن از جمله:
تصریح کرد که ایران در برآورده ساختن الزامات شوراى حکام و در پایبندى به قطعنامه‌هاى شوراى امنیت ۱۹۶۹ ( ۲۰۰۶)‍، ۱۷۳۷ ( ۲۰۰۶)‍، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷) و ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) قصور داشته است؛

تصریح کرد که ایران باید بدون تاخیر بیش‌تر اقداماتى را که شورا در قطعنامه‌هاى خود GOV/14/2006 و GOV/82/2009 درخواست کرده انجام دهد؛

هم‌چنین تصریح کرد که ایران باید بدون تاخیر بیش‌تر‍، اقدامات درخواست شده در بند ۳ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) را انجام دهد (یعنى تعلیق کلیه فعالیت‌هاى مربوط به غنی‌سازى و باز‌فرآورى و هم‌چنین همه فعالیت‌هاى مربوط به آب سنگین)؛

مجدد تصریح می‌کند که ایران باید به طور کامل با آژانس بین‌المللى انرژى اتمى درباره مسائل باقی‌مانده به ویژه آن‌هایى که موجب نگرانی‌هایى درباره ابعاد نظامى احتمالى برنامه هسته‌یى ایران است از طریق فراهم کردن دسترسى به همه سایت‌ها‍ تجهیزات، اشخاص و اسناد مورد درخواست آژانس، همکارى کند؛

تصمیم گرفت که ایران باید بدون تاخیر و به طور کامل و بدون قید و شرط به موافقت‌نامه پادمانى خود شامل اجراى کد اصلاح شده ۱/۳ از ترتیبات فرعى پایبند بوده،‌ از ایران درخواست کرد که به طور اکید مطابق با مفاد پروتکل الحاقى عمل کند و سریعا آن را تصویب کند و مجددا تصریح می‌کند که مطابق با مواد ۲۴ و ۳۹ موافقت‌نامه پادمان ایران، موافقت‌نامه پادمان ایران و ترتیبات فرعى آن، شامل کد اصلاح شده ۱/۳ نمی‌تواند به طور یک‌جانبه توسط ایران اصلاح یا تغییر یابد و توجه کرد که هیچ سازوکارى در موافقت‌نامه براى تعلیق هیچ یک از مفاد در ترتیبات فرعى وجود ندارد؛

مجدد تصریح کرد که مطابق با تعهدات ایران تحت قطعنامه‌هاى قبلى براى تعلیق کلیه فعالیت‌هاى بازفرآوری، فعالیت‌هاى مرتبط با آب سنگین و مرتبط با غنی‌سازی، ایران نباید ساخت و سازى را درباره هرگونه غنی‌سازى جدید، بازفرآورى یا تاسیسات مرتبط با آب سنگین شروع کند و باید هرگونه ساخت و ساز در حال انجام چنین تاسیساتى را متوقف کند؛

از مدیرکل درخواست کرد همه گزارش‌هاى مدیرکل درباره اجراى پادمان در ایران را به شوراى امنیت ارسال کند؛ و

از مدیرکل درخواست کرد گزارشى را ظرف ۹۰ روز درباره این که آیا ایران تعلیق کامل و پایدار همه فعالیت‌هاى اشاره شده در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) برقرار کرده و هم‌چنین در خصوص روند پایبندى ایران به همه گام‌هاى درخواست‌ شده از سوى شوراى حکام و قطعنامه‌هاى ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (۲۰۱۰) ارائه کند.

الف. فعالیت‌هاى مرتبط با غنی‌سازى

الف.۱٫ نطنز: کارخانه غنی‌سازى سوخت نطنز و کارخانه آزمایشى غنی‌سازى سوخت

۳٫ کارخانه غنی‌سازى سوخت (FEP): دو سالن آبشار در FEP وجود دارد: سالن تولید A و سالن تولید B. مطابق با اطلاعات طراحى ارائه شده از سوى ایران، هشت واحد (واحد‌هاى A21 تا A28) براى سالن تولید A با ۱۸ آبشار در هر واحد طراحى شده است. براى سالن تولید B هیچ اطلاعات طراحى ارائه نشده است.

۴٫ ایران در ۲۸ اوت ۲۰۱۰ UF6 طبیعى را در داخل ۱۷ آبشار واحد A24 و ۶ آبشار واحد A26 در FEP خوراک دهى کرد. کلیه ۱۸ آبشار واحد A28، آبشار باقی‌مانده واحد A24 و ۱۲ آبشار باقی‌مانده واحد A26 (شش آبشارى که تحت خلاء بودند) نیز نصب شده بودند، اما با UF6 خوراک‌دهى نشده بودند. تا این تاریخ همه سانتریفیوژهاى نصب شده ماشین‌هاى IR-1 هستند که در هر آبشار ۱۶۴ تا از آن وجود دارد. کار نصب در واحدهاى A21،A22 ،A23، A25 وA27 در حال انجام بود، اما هیچ سانتریفیوژى نصب نشده بود. تا ۲۸ اوت ۲۰۱۰ هیچ کار نصبى در سالن تولید B وجود نداشته است.

۵٫ آژانس در ۲۲ نوامبر ۲۰۰۹ یک راستی‌آزمایى موجودى فیزیکى (PIV) در FEP انجام داد. آژانس ارزیابى خود از توازن مواد براى دوره ۱۸ نوامبر ۲۰۰۸ تا ۲۲ نوامبر ۲۰۰۹ با درنظر گرفتن اطلاعات جدید ارائه شده از سوى ایران ادامه می‌دهد. ایران در نامه‌هاى مورخ ۹ اوت ۲۰۱۰ و ۱۷ اوت ۲۰۱۰ به آژانس اطلاع داد که میزان مواد هسته‌یى در تاسیسات را کم تخمین زده است و یک تخمین تجدیدنظر شده را ارائه داد. ایران هم‌چنین به آژانس اطلاع داد که چگونه قصد دارد تا سیستم محاسبه مواد هسته‌یى تاسیسات را بهبود ببخشد. آژانس تا زمانی‌که ارزیابی‌اش تکمیل نشده باشد نمی‌تواند توازن مواد هسته‌یى را تایید کند.

۶٫ ایران تخمین زده است که بین ۲۳ نوامبر ۲۰۰۹ و ۶ اوت ۲۰۱۰، ۹۹۵ کیلوگرم دیگر از UF6 با غناى پایین تولید کند که مجموع تولید UF6 با غناى پایین از زمان شروع عملیات در فوریه ۲۰۰۷ تاکنون به ۲۸۰۳ کیلوگرم منجر شد. مواد هسته‌یى در FEP (شامل خوراک،‌ فرآورده و دورریز) هم‌چنین همه آبشارهاى نصب شده و ایستگاه‌هاى خوراک و خارج شده تحت مراقبت و نظارت آژانس هستند. آژانس در نامه مورخ ۱۹ جولاى ۲۰۱۰ به ایران در مورد یکسرى حوادث که در شکستن مهر و موم‌ها توسط اپراتور در FEP دخیل بودند متذکر شد. ایران در نامه‌اى به تاریخ ۹ اوت ۲۰۱۰ اطلاعات بیش‌ترى درباره این حوادث ارائه و بیان کرد که شکسته شدن تصادفى بوده است و “کلیه توصیه و دستورالعمل‌ها به اپراتور داده شده که در این‌باره با مراقبت و کنترل بیش‌ترى عمل کند”. به محض تکمیل PIV بعدی، آژانس پیامد‌هاى شکسته شدن این مهر و موم براى تدابیر حفاظتى را ارزیابى خواهد کرد.

۷٫ آژانس از فوریه ۲۰۰۷ تعداد زیادى نمونه‌بردارى محیطى در FEP انجام داده است، نتیجه آن سطحى از غنی‌سازى اورانیوم کم‌تر از ۵ درصد از U-235 را نشان داده است. در یک نتیجه اخیر، تعداد کمى از ذرات نمونه‌بردارى شده در منطقه آبشار با سطوح غنی‌سازى بین ۵ درصد و ۱/۷ درصد ازU-235 یافت شده بود، یعنى بالاتر از آن که در پرسش‌نامه اطلاعات طراحى (DIQ) اظهار شده بود. آژانس در نامه مورخ ۱۳ اوت ۲۰۱۰ به ایران درباره این موضوع اطلاع داد و توضیح خواست. ایران در نامه‌هاى مورخ ۱۷ اوت ۲۰۱۰ و ۱ سپتامبر ۲۰۱۰ یک توضیح ممکن براى وجود چنین ذراتى را همراه با اطلاعات تکمیلى ارائه کرد. توضیح ایران با یافته‌هاى آژانس ناسازگار نیست.

۸٫ کارخانه آزمایشى غنی‌سازى سوخت یک تاسیسات تحقیق و توسعه (R&D) است و یک تاسیسات آزمایشى تولید اورانیوم با غناى پایین (LEU) است که اولین‌بار در اکتبر ۲۰۰۳ عملیاتى شد. این (تاسیسات) یک سالن آبشار دارد که می‌تواند ۶ آبشار را درخود جاى دهد. آبشارهاى ۱ و ۶ که هرکدام می‌توانند تا ۱۶۴ ماشین را در بگیرند براى تولید LEU با غناى تا ۲۰ درصد از U-235 طراحى شده است. بخش دیگر سالن آبشار به عنوان یک “محوطه R&D” طراحى شده است.

۹٫ در محوطه R&D بین ۲۲ مى ۲۰۱۰ و ۲۰ اوت ۲۰۱۰ مجموع تقریبا ۸۴ کیلوگرم UF6 طبیعى به یک آبشار ۲۰ماشینى IR-4 ، یک آبشار ۲۰ ماشینى IR-2m و تک سانتریفیوژهاى IR-1 و IR-2m و IR-4 خوراک دهى شده‌ بود. در این محوطه هیچ LEU خارج نمی‌شود زیرا تولید و دورریز این فعالیت R&D در آخر فرآورى دوباره ترکیب می‌شوند.

۱۰٫ ایران در ۹ فوریه ۲۰۱۰ UF6 با غناى پایین را براى هدف بیان شده جهت تولید UF6 تا غناى ۲۰ درصد از U-235 به عنوان سوخت رآکتور تحقیقاتى تهران به آبشار ۱ شروع به تزریق کرد. ایران متعاقبا به آژانس اطلااع داد که قصد دارد دومین آبشار ۱۶۴ماشینى IR-1 (آبشار۶) را در PFEP نصب و آن را با هدف کاهش غنی‌سازى دورریزها “از حدود ۲ درصد تا نزدیک به ۷/۰ درصد U-235″ به آبشار ۱ متصل کند. افزایش در سطح غنی‌سازى و اتصال دو آبشار با هم نیاز به یک رویکرد پادمانى جدید دارد که از ۱۵مى ۲۰۱۰ اجرا شده است.

۱۱٫ ایران در نامه‌اى به تاریخ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۰ به آژانس اطلاع داد که قصد دارد خوراک دهى LEU را به آبشارهاى به هم وصل شده ۱ و ۶ شروع کند و از آژانس درخواست کرد تا مهر و موم‌ها را جا به جا کند تا ایران اجازه یابد که دو آبشار را همان‌طور که برنامه‌ریزى شده عملیاتى کند. آژانس این کار را در۳ ژوییه ۲۰۱۰ انجام داد. ایران در ۱۷ ژوییه ۲۰۱۰ به آژانس اطلاع داد که خوراک‌دهى آبشار ۶ را با دورریزهاى آبشار ۱ در ۱۳ ژوییه ۲۰۱۰ شروع کرده است.

۱۲٫ ایران تخمین زده است که بین ۹ فوریه ۲۰۱۰ و ۲۰ اوت ۲۰۱۰ مجموع تقریبى ۳۱۰ کیلوگرم از UF6 را که در FEP غنى سازى شده به آبشار ۱ تزریق کرده و این‌که ۲۲ کیلوگرم از UF6 تا غناى ۲۰ درصد U-235 تولید شده است. UF6 که تولید می‌شود به صورت دوره‌یى توسط ایران از آبشار ۱ خارج می‌شود و در یک سیلندر به ظرفیت حدود ۲۵ کیلوگرم UF6 بارگذارى می‌شود. این مواد تحت مراقبت و نظارت است. ایران اظهار کرده است که زمانی‌که سیلندر پر باشد UF6 در داخل آن را بعد از این‌که آژانس از مواد براى آنالیز تخریبى نمونه‌بردارى کرد همگن می‌کند.

۱۳٫ تا ۷ آوریل ۲۰۱۰ نتایج نمونه‌بردارى محیطى در PFEP نشان می‌دهد که حداکثر سطح غنی‌سازى در DIQ (یعنى کم‌تر از غناى ۲۰درصد U-235 ) در آن کارخانه تجاوز نکرده است.

الف.۲٫ قم: کارخانه غنی‌سازى سوخت فردو

۱۴٫ ایران در سپتامبر ۲۰۰۹ به آژانس اطلاع داد که در حال ساخت کارخانه غنی‌سازى سوخت فردو (FFEP ) واقع در نزدیکى شهر قم است. آژانس تایید کرد که FFEP براى جاى دادن به ۱۶ آبشار با مجموع تقریبى ۳۰۰۰ سانتریفیوژ در حال ساخت است.

۱۵٫ آژانس در چندین نوبت از ایران درخواست کرده است، درباره زمان‌بندى طراحى و ساخت FFEP و هم‌چنین هدف اصلى آن، اطلاعات بیش‌ترى ارائه کند. ایران در پاسخ اظهار کرده است که «این محل (در نزدیکى قم) در اصل به عنوان یک منطقه عمومى براى پناهگاه‌هاى احتیاطى دفاع غیرعامل به منظور استفاده دستگاه‌هاى مختلف در نظر گرفته شده بود. سپس در نیمه دوم سال ۲۰۰۷ این محل براى ساخت کارخانه غنی‌سازى سوخت انتخاب شد.» آژانس هم‌چنین بر لزوم دسترسى به شرکت‌هاى دخیل در طراحى و ساخت FFEP بار دیگر تاکید کرد.

آژانس ایران را مطلع کرد که اطلاعات گسترده‌اى را از شمارى منابع دریافت کرده است که مدعى بودند کار طراحى تاسیسات از سال ۲۰۰۶ آغاز شده است. ایران در نامه‌اى به مدیرکل مورخ ۴ ژوئن ۲۰۱۰ بیان کرد که هیچ‌گونه مبناى حقوقى که بر اساس آن آژانس بتواند اطلاعاتى را درباره زمان‌بندى و هدف FFEP درخواست کند، وجود ندارد و این‌که آژانس «براى طرح هیچ‌گونه سوالى فراتر از موافقت‌نامه پادمان اختیار ندارد». آژانس معتقد است که سوالات مطرح شده در چارچوب مفاد موافقت‌نامه پادمان بوده و این‌که اطلاعات درخواست شده براى آژانس جهت راستی‌آزمایى زمانبندى و هدف اصلى FFEP به منظور حصول اطمینان از این‌که اظهارات ایران صحیح و کامل است، ضرورى است.

۱۶٫ ایران در پاسخ به درخواست آژانس مبنى بر این‌که یک پرسش‌نامه اطلاعات طراحى کامل را ارائه کند، طى نامه‌اى به مدیرکل به تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۱۰ اظهار کرد که «وظایف خود را در ارائه پرسشنامه اطلاعات طراحى براى FFEP مطابق با موافقت‌نامه پادمان کاملا به انجام رسانده است.» آژانس در چندین نوبت ایران را مطلع ساخت که بر اساس وضعیت ساختمانى فعلى تاسیسات، باید اطلاعات بیش‌ترى در اختیار ایران باشد که این اطلاعات باید در پرسش‌نامه اطلاعات طراحى درج شوند.

۱۷٫ آژانس از اکتبر ۲۰۰۹ به طور میانگین درحال اجراى ماهانه یک راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى (DIV) در FFEP است. آژانس تایید کرده است که ساخت تاسیسات در حال انجام است. از ۱۸ اوت ۲۰۱۰ هیچ سانتریفیوژى به تاسیسات وارد نشده است. نتایج نمونه‌برداری‌هاى محیطى در FFEP تا ۱۶ فوریه ۲۰۱۰ وجود اورانیوم غنى شده را نشان نداده است.

الف . ۳٫ دیگر فعالیت‌هاى مرتبط با غنی‌سازى

۱۸٫ با توجه به اطلاعیه صادره از سوى ایران در تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۰ مبنى بر این‌که فن‌آورى لیزرى غنی‌سازى اورانیوم را در اختیار دارد و اطلاعیه تاریخ ۹ آوریل ۲۰۱۰ درباره توسعه سانتریفیوژ‌هاى “نسل سوم”، آژانس طى نامه مورخ ۱۸ اوت ۲۰۱۰ به ایران درخواست قبلى خود را مبنى بر فراهم کردن دسترسى از سوى ایران به دیگر مکان‌هاى مربوطه، از جمله ساخت سانتریفیوژها، تحقیق و توسعه در غنی‌سازى اورانیوم (شامل غنی‌سازى لیزرى) و فعالیت‌هاى معدن‌کاوى و آسیاب، مورد تاکید قرار داد. ایران در پاسخ مورخ ۲۱ اوت ۲۰۱۰ اطلاعات مورد درخواست را به آژانس ارائه نداد، بلکه تاکید کرد که «به همکارى با آژانس طبق موافقت‌نامه پادمان خود ادامه می‌دهد».

ب. فعالیت‌هاى بازفرآورى

۱۹٫ آژانس به نظارت بر استفاده از سلول داغ در رآکتور تحقیقاتى تهران (TRR) و تاسیسات تولید رادیوایزوتوپ مولیبدن، ید و زنون (MIX) ادامه داده است. آژانس یک بازرسى و یک DIV در TRR را در ۱ اوت ۲۰۱۰ و یک DIV را در تاسیسات MIX در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۰ انجام داد. هیچ گونه شواهدى در مورد بازفرآورى و فعالیت‌هاى مربوطه در این تاسیسات مشاهده نشده است. در حالى که ایران اظهار داشته است که فعالیت‌هاى مرتبط با بازفرآورى در ایران وجود ندارد، آژانس تا زمانى که اجراى پروتکل الحاقى توسط ایران امکان‌پذیر نباشد، می‌تواند این موضوع را فقط در رابطه با این دو تاسیسات تایید کند.

ج . طرح‌هاى مرتبط با آب سنگین

۲۰٫ همان‌گونه که در گزارش‌هاى قبلى مدیرکل مشخص شد، آژانس همان‌گونه که از سوى شوراى امنیت اختیار یافت، از ایران درخواست کرده است تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن دسترسى آژانس را به کارخانه تولید آب سنگین، آب سنگین ذخیره شده در تأسیسات UCF براى نمونه‌بردارى و هر مکان دیگرى در ایران که در آن طرح‌هاى مرتبط با آب سنگین انجام می‌پذیرد، فراهم آورد. ایران در نامه‌اى به آژانس در تاریخ ۱۰ ژوئن ۲۰۱۰ اظهار کرد که “درخواست‌هاى آژانس هیچ‌گونه مبناى قانونى ندارد، چرا که در چارچوب موافقت‌نامه پادمان ایران نبوده” و نیز از قطعنامه‌هاى شوراى امنیت در این رابطه که “صرفا خواهان راستی‌آزمایى تعلیق است” نیز فراتر می‌رود. ایران هم‌چنین اظهار کرد که کار بر روى طرح‌هاى مرتبط با آب سنگین را به حالت تعلیق در نیاورده است. تا این تاریخ، ایران دسترسی‌ به موارد مورد درخواست را فراهم نیاورده است.

۲۱٫ در ۲ اوت ۲۰۱۰، آژانس در رآکتور IR- 40 در اراک یک راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى را انجام داد. آژانس تأیید کرد که ساخت این تأسیسات در حال انجام است، همراه با ساخت ساختمان‌هایى که تقریبا تکمیل شده و مقادیرى از تجهیزات اصلى نصب شده‌اند. این تجهیزات، جرثقیل بزرگ ساختمان رآکتور و دستگاه تولید فشار براى سیستم خنک کننده رآکتور را شامل می‌شود. بر اساس گفته ایران، فعالیت رآکتور IR- 40 براى سال ۲۰۱۳ برنامه‌ریزى شده است. در ساختمان رادیوشیمی، سازه بتونى براى سلول‌هاى داغ آماده بود، اما پنجره‌هاى سلول داغ یا دست‌هاى مکانیکى وجود نداشت.

۲۲٫ بر اساس تصاویر ماهواره‌یی، به نظر می‌رسد که کارخانه تولید آب سنگین مشغول به کار است. با این وجود، بدون دسترسى به این کارخانه، آژانس قادر نیست اظهارات ایران را مبنى بر این که کار بر روى طرح‌هاى مرتبط با آب سنگین به حال تعلیق در نیاورده تأیید کند و بنابراین نمی‌تواند گزارش کاملى را در این رابطه ارایه کند.

د. تبدیل اورانیوم و تولید سوخت

۲۳٫ آژانس ارزیابى خود را از نتایج راستی‌آزمایى موجودى فیزیکى صورت گرفته در UCF در مارس ۲۰۱۰ نهایى کرده و به این نتیجه رسیده است که میزان مواد هسته‌یى موجود در UCF که از سوى ایران اعلام شده در چارچوب ابهاماتى که در اندازه‌گیرى موجود در کارخانه‌هاى فرآورى با این حجم، عادى است، با آن نتایج هم‌خوانى دارد.

۲۴٫ در ۴ اوت ۲۰۱۰، آژانس یک راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى در UCF انجام داد. در آن مقطع، کارخانه هنوز در حال تعمیر و نگهدارى بود. ایران در نامه‌اى به تاریخ ۴ ژوییه ۲۰۱۰ آژانس را مطلع کرد که UCF کار خود را به صورت کامل از تاریخ ۲۳ سپتامبر از سر خواهد گرفت. از آن‌جایى که از ۱۰ اوت ۲۰۰۹، UF6 در UCF تولید نشده بود، مجموع اورانیوم به شکل UF6 تولید شده در UCF از مارس ۲۰۰۴ در حد ۳۷۱ تن باقى می‌ماند (که بخشى از آن به FEP و PFEP منتقل شده است) که هم‌چنان تحت نظارت و مراقبت آژانس باقى می‌ماند.

۲۵٫ در جریان راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى در ۴ اوت ۲۰۱۰، ایران به آژانس اطلاع داد که نصب تجهیزات در UCF براى تبدیل UF6 با غناى ۲۰ درصد U235 به U3O8 مورد نیاز براى تولید سوخت براى TRR در نوامبر ۲۰۱۰ آغاز خواهد شد. ایران در نامه‌اى به تاریخ ۱۷ اوت ۲۰۱۰ آژانس را از آغاز آزمایش‌هایى براى تبدیل UF6 به U3O8 با استفاده از UF6 تهى شده در سپتامبر ۲۰۱۱ در UCF مطلع کرد.

۲۶٫ ایران در نامه‌اى به تاریخ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۰ یک پرسش‌نامه اطلاعات طراحى روزآمد براى کارخانه تولید سوخت FMP ارایه کرد که در آن بیان داشت تولید سوخت براى TRR در بخشى از یک ساختمان UCF انجام خواهد شد. ایران در نامه‌اى به آژانس در تاریخ ۱۷ اوت ۲۰۱۰ ابراز کرد که در نظر دارد تجهیزات لازم براى تولید سوخت TRR را در نوامبر ۲۰۱۰ نصب کند. در ۳ اوت ۲۰۱۰ آژانس یک راستی‌آزمایى موجودى فیزیکى و یک راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى در FMP انجام داد و تأیید کرد که هیچ مجتمع، میله یا قرص سوخت جدیدى براى رآکتور IR-40 تولید نشده است.

هـ . سایر فعالیت‌ها

۲۷٫ ایران در نامه ۹ اوت ۲۰۱۰ به آژانس اطلاع داد که انتقال سوخت تازه به ساختمان نگهدارى رآکتور در نیروگاه بوشهر را آغاز خواهد کرد. آن گونه که در گزارش پیشین مدیرکل بیان شده، ایران به آژانس اطلاع داده است که مجتمع سوخت را قبل از بارگذارى آن در قلب راکتور مورد یک آزمایش فنى قرار خواهد داد. در ۲۱ اوت، آژانس تأیید کرد که انتقال سوخت تازه به ساختمان راکتور شروع شده و اقدامات خود را براى راستی‌آزمایى مجدد آغاز کرده است.

۲۸٫ آزمایشگاه تحقیقاتى چند منظوره جابربن‌حیان (JHL) در مرکز تحقیقات اتمى تهران واقع شده و یک آزمایشگاه تحقیقاتى در زمینه شیمى هسته‌یى و غیرهسته‌یى است. در ۳۱ ژوییه ۲۰۱۰ آژانس یک راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى و یک راستی‌آزمایى موجودى فیزیکى در این آزمایشگاه انجام داد که در ضمن آن ایران آن چه را در جریان راستی‌آزمایى اطلاعات طراحى صورت گرفته در ۱۴ آوریل ۲۰۱۰ ابراز داشته بود مورد تأکید و تصریح قرار داد، خصوصا این که فعالیت‌هاى آزمایشگاه مزبور به یک طرح صرفا تحقیقاتى با هدف مطالعه رفتار الکتروشیمیایى یون اورانیل در مایع یونى با استفاده از یک محلول نیترات اورانیل مربوط می‌شود. ایران هم‌چنین ابراز کرد که این فعالیت‌هاى آزمایشگاهى هنوز آغاز نشده است. آژانس به نظارت خود بر اقدامات تحقیقاتى و توسعه‌یى ایران در زمینه الکتروشیمى در این مرکز ادامه می‌دهد.

۲۹٫ بر اساس تصاویر ماهواره‌یی، ارزیابى آژانس این است که عملیات مربوط به استخراج و تغلیظ اورانیوم در منطقه کارخانه تولید اورانیوم بندرعباس هم‌چنان ادامه داشته و فعالیت‌هاى ساختمانى در کارخانه تولید کیک زرد اردکان و معدن اورانیوم ساغند نیز ادامه دارد.

و . اطلاعات طراحى

۳۰٫ همان‌گونه که در گزارش‌هاى قبلى مدیرکل توضیح داده شد، کد اصلاح شده ۱/۳ از بخش کلى ترتیبات فرعى موافقت‌نامه پادمان ایران، همان‌گونه که از سوى ایران در سال ۲۰۰۳ مورد موافقت قرار گرفت، با وجود تصمیم ایران در سال ۲۰۰۷ مبنى بر تعلیق اجراى آن درحال اجرا تلقى می‌شود. اگرچه آژانس در موارد متعدد به ایران یادآورى کرد که این کشور موظف به ارائه اطلاعات طراح مطابق با کد اصلاح شده ۱/۳ است، ایران اجراى کد ۱/۳ را از سر نگرفت که این امر با وظایفش به موجب ترتیبات فرعى ناسازگار است. ایران تنها کشور داراى فعالیت‌هاى هسته‌یى شاخص است که داراى موافقت‌نامه پادمان جامع در حال اجراست که مفاد کد اصلاح شده ۱/۳ را به اجرا نمی‌گذارد.

۳۱٫ ایران در هر دو مورد تاسیسات دارخوین و FFEP تصمیم براى ساخت یا مجوز ساخت تاسیسات را طبق آن چه که به موجب کد اصلاح شده ۱/۳ مقرر شده به موقع به آژانس اعلام نکرد و صرفا اطلاعات طراحى محدودى را در ارتباط با آن تاسیسات ارائه کرد. ایران اطلاعات طراح روزآمد براى رآکتور IR-40 را ارائه نداده است.

۳۲٫ آژانس طى نامه مورخ ۱۸ ژوئن ۲۰۱۰ از ایران درخواست کرد که اظهارات عنوان شده از سوى جناب آقاى على اکبر صالحى معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان انرژى اتمى ایران به یکى از خبرگزاری‌هاى ایران مبنى بر این‌که ایران در حال طراحى رآکتور مشابه با TRR براى تولید رادیوایزوتوپ‌ها است را تایید کند. آژانس در همان نامه هم‌چنین درخواست کرد چنان‌چه تصمیمى براى ساخت تاسیسات جدید هسته‌یى از سوى ایران اتخاذ شده، ایران اطلاعات بیش‌تر درباره طراحى و زمان‌بندى ساخت تاسیسات ارائه کند. ایران در پاسخ مورخ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۰ تاکید کرد که به همکارى با آژانس «طبق موافقت‌نامه پادمان خود» ادامه می‌دهد.

۳۳٫ جناب آقاى على اکبر صالحى در ۱۶ اوت ۲۰۱۰ اعلام کرد که «مطالعات براى مکانیابى ۱۰ تاسیسات غنی‌سازى دیگر» به پایان رسیده است و این‌که “ساخت یکى از این تاسیسات تا پایان سال (جارى ایرانى) (مارس ۲۰۱۰) یا آغاز سال آینده آغاز خواهد شد.” آژانس در نامه‌اى به تاریخ ۱۹ اوت ۲۰۱۰ از ایران درخواست کرد که اطلاعات طراح اولیه براى این تاسیسات را ارائه کند. ایران در پاسخ خود به تاریخ ۲۱ اوت ۲۰۱۰ اطلاعات درخواست شده را ارائه نداده و فقط عنوان کرد که اطلاعات لازم را در«زمان مقتضى» به آژانس ارائه خواهد داد. این آخرین مکاتبات بین ایران و آژانس با تبادلات مشابهى در ارتباط با اعلام‌هاى عمومى مقامات ایرانى درباره احتمال ساخت تاسیسات هسته‌یى جدید دنبال می‌شود. ایران هم‌چنین گفته است که مطالب مربوط به اطلاعات طراح مندرج در بندهاى ۳۰ تا ۳۵ گزارش قبلى مدیرکل (Gov/28/2010) « هیچ مبناى قانونى ندارد».

۳۴٫ ایران تغییرات انجام شده در PFEP براى تولید اورانیوم با غناى تا سطح ۲۰ درصد U-235 را که مشخصا با مقاصد پادمانى در ارتباط است، در مدت زمانى کافى به شکلى که آژانس بتواند رویه پادمان خود را آن‌گونه که در ماده ۴۵ موافقت‌نامه پادمان ایران مقرر شده تنظیم کند، به آژانس اعلام نکرد.

ز. انتصاب بازرسان

۳۵٫ ایران در نامه‌اى به مدیرکل به تاریخ ۳ ژوئن ۲۰۱۰ عنوان کرد که از این پس چنان‌چه اطلاعات محرمانه که توسط آژانس در نتیجه اجراى موافقت‌نامه پادمان به دست آمده «به هر نحوى نشت یافته و یا به رسانه‌ها منتقل شود، به عنوان نخستین واکنش انتصاب بازرسان مربوطه ملغى خواهد شد». ایران در نامه‌اى به مدیرکل به تاریخ ۱۰ ژوئن ۲۰۱۰، با اشاره به «غلط و نادرست بودن مطالب مندرج در پاراگراف ۲۸» گزارش قبلى مدیرکل (Gov/28/2010)، به آژانس اطلاع داد که با انتصاب دو تن از بازرسان که اخیرا به بازرسى در ایران پرداخته بودند، مخالف است.

۳۶٫ اگرچه موافقت‌نامه پادمان ایران اجازه مخالفت با انتصاب بازرسان آژانس را می‌دهد، آژانس مبنایى را که بر اساس آن ایران در پى توجیه مخالفت خود در این مورد برآمده بود، مردود شمرد. آژانس به کار حرفه‌یى و غیرجانبدارانه بازرسان مورد نظر همانند تمامى دیگر بازرسان اعتماد کامل دارد و تاکید می‌کند که گزارش قبلى مدیرکل درباره اجراى پادمان در ایران (Gov/28/2010) کاملا دقیق است.

۳۷٫ آژانس در ملاقاتى با نماینده ایران نزد آژانس در تاریخ ۲۰ جولاى ۲۰۱۰ به نماینده ایران اطلاع داد که مخالفت مکرر توسط ایران با انتصاب بازرسان مجرب در چرخه سوخت و تاسیسات هسته‌یى ایران روند بازرسى را با مانع مواجه ساخته و بدین ترتیب از قابلیت آژانس براى اجراى موثر و کارآمد پادمان در ایران می‌کاهد. در این راستا آژانس در همان ملاقات بار دیگر درخواست کرد ایران در تصمیم مورخ ۱۶ ژانویه ۲۰۰۷ خود مبنى بر درخواست از آژانس براى انصراف از انتصاب ۳۸ بازرس آژانس و درخواست‌هایش (که به سال ۲۰۰۶ بازمی‌گردد) دائر بر انصراف از انتصاب ۴ بازرس دیگر مجرب در انجام بازرسى در ایران، تجدید نظر کند. آژانس ضمن اذعان به پذیرش اخیر انتصاب پنج بازرس جدید از سوى ایران (در نامه‌هایى از ایران به آژانس به تاریخ ۱۸ آوریل ۲۰۱۰ و ۱۶ اوت ۲۰۱۰) هم‌چنان از ایران درخواست می‌کند که از مخالفت خود با انتصاب بازرسان مجرب در چرخه سوخت و تاسیسات هسته‌یى ایران دست بردارد.

ح. ابعاد نظامى احتمالى

۳۸٫ گزارش‌هاى قبلى مدیرکل شامل مشروح مسایل باقی‌مانده مربوط به ابعاد نظامى احتمالى برنامه هسته‌یى ایران و اقدامات ایران است که براى حل و فصل این مسائل ضرورى است. آژانس در گزارش فوریه ۲۰۱۰ مدیرکل شمارى از مسائل فنى را که نیازمند بررسى از سوى ایران هستند تشریح کرد. در عین حال ایران از اوت ۲۰۰۸ با اظهار این‌که ادعاهاى مربوط به ابعاد نظامى احتمالى به برنامه هسته‌یی‌اش بی‌اساس بوده و اطلاعاتى که آژانس به آن‌ها اشاره دارد مبتنى بر اسناد مجعول است، از مذاکره با آژانس درباره مسایل باقی‌مانده یا از ارائه هرگونه اطلاعات بیش‌تر یا ارائه دسترسى به اماکن و اشخاص مورد نیاز براى پرداختن به نگرانی‌هاى آژانس، امتناع ورزیده است.

۳۹٫ بر پایه تحلیل‌هاى همه جانبه آژانس از اطلاعات در دسترسش، آژانس هم‌چنان در مورد احتمال وجود احتمالى فعالیت‌هاى افشا نشده پیشین یا فعلى مربوط به امور هسته‌یى با مشارکت سازمان‌هاى مرتبط با بخش نظامى در ایران، شامل فعالیت‌هاى مرتبط با ساخت خرج انفجارى هسته‌یى براى یک موشک، نگرانى دارد. علائمى وجود دارند که موارد مشخصى از این فعالیت‌ها ممکن است پس از سال ۲۰۰۴ نیز ادامه یافته باشند.

۴۰٫ قطعا ضرورى است که ایران بدون تاخیر بیش‌تر در مورد این موضوعات با آژانس وارد تعامل شود و این‌که آژانس اجازه یابد از همه سایت‌هاى مربوطه بازدید کرده، به همه تجهیزات و اسناد مربوطه دسترسى یافته و اجازه یابد با تمامى اشخاص مربوطه مصاحبه کند. گذشت زمان و کاهش امکان دسترسى به برخى اطلاعات مربوطه فوریت این مساله را بالا می‌برد. تعامل اساسى و جدى ایران براى قادر کردن آژانس براى حصول پیشرفت در تایید صحت و تکمیل بودن اظهارات ایران، نقش اساسى دارد.

ط. خلاصه

۴۱٫ درحالى که آژانس به راستی‌آزمایى انحراف نداشتن مواد هسته‌یى اعلام شده در ایران ادامه می‌دهد، ایران براى اجازه دادن به آژانس به منظور تایید این که تمامى مواد هسته‌یى در ایران در فعالیت‌هاى صلح‌آمیز قرار دارند، همکارى لازم را معمول نداشته است.

۴۲٫ به ویژه این‌که ایران الزامات مندرج در قطعنامه‌هاى مربوطه شوراى حکام و شوراى امنیت شامل اجراى پروتکل الحاقى را، که براى اعتمادسازى به مقاصد منحصرا صلح‌آمیز برنامه هسته‌یى ایران و حل و فصل مسائل باقی‌مانده نقش اساسى دارد، به اجرا نگذاشته است. به ویژه براى ایران ضرورت دارد که براى ابهام‌زدایى موضوعات باقی‌مانده که موجب نگرانى درباره ابعاد نظامى احتمالى برنامه هسته‌یی‌اش هستند، همکارى کند، از جمله از طریق دسترسى به تمامى سایت‌ها، تجهیزات، اشخاص و اسناد مورد درخواست آژانس را فراهم کند. هم‌چنین ایران باید کد اصلاح شده ۱/۳ در خصوص ارائه پیش هنگام اطلاعات طراح را به اجرا در آورد.

۴۳٫ به علاوه ایران برخلاف قطعنامه‌هاى مربوطه شوراى حکام و شوراى امنیت فعالیت‌هاى مرتبط با غنی‌سازى را تعلیق نکرده است. ایران فعالیت کارخانه غنی‌سازى سوخت (FEP) و کارخانه نیمه صنعتى غنی‌سازى سوخت (PFEP) را در نظنز ادامه داده است و غنی‌سازى U-235 تا سطح ۲۰درصد را در PFEP در حال حاضر در دو آبشار متصل به یکدیگر آغاز کرده است. ایران به ساخت FFEP ادامه داده است. ضرورى است که به منظور راستی‌آزمایى گاه‌شمار و هدف اصلى FFEP، ایران دسترسى آژانس را به اسناد طرح مربوطه و به شرکت‌هاى درگیر در طراحى و ساخت کارخانه فراهم آورد. ایران هم‌چنین نیاز دارد یک پرسشنامه اطلاعات طرح کامل را براى این تاسیسات ارائه کند. ایران هم‌چنین اعلام کرده است که مکان‌هایى را براى تاسیسات جدید غنی‌سازى انتخاب کرده و این‌که ساخت یکى از این تاسیسات حوالى مارس ۲۰۱۱ آغاز خواهد شد، اما اطلاعات طرح لازم و دسترسى را براى آژانس طبق موافقت‌نامه پادمان ایران و ترتیبات فرعى فراهم نساخته است.

۴۴٫ هم‌چنین ایران برخلاف قطعنامه‌هاى مربوطه شوراى حکام و شوراى امنیت به ساخت رآکتور IR-40 و فعالیت‌هاى مرتبط با آب سنگین ادامه داده است. آژانس اجازه نیافت که از آب سنگینى که در UCF انبار شده نمونه‌بردارى کند و از دسترسى به کارخانه تولید آب سنگین (HWPP) برخوردار نشد. در حالی‌که آژانس می‌تواند گزارش کند که ایران اظهاراتى را دائر بر این‌که فعالیت‌هاى مذکور را تعلیق نخواهد کرد، عنوان داشته است، در عین حال آژانس بدون داشتن دسترسى کامل به آب سنگین در UCF ،HWPP و دیگر تاسیساتى که ایران اعلام کرده، تصمیم ساخت آن‌ها را دارد، قادر نیست که چنین اظهاراتى را تایید کند و بنابراین بتواند در این‌باره به طور کامل گزارش دهد.

۴۵٫ ایران با انتصاب دو بازرس که اخیرا در ایران به بازرسى پرداخته بودند، مخالفت کرد. آژانس دلایلى را که بر پایه آن ایران در پى توجیه مخالفت خود بوده مردود شمرده و هم‌چنین نگران است که مخالفت‌هاى مجدد با انتصاب بازرسان مجرب روند بازرسى را با مانع مواجه کرده و از قابلیت آژانس براى اجراى پادمان در ایران بکاهد.

۴۶٫ مدیرکل از ایران درخواست می‌کند که براى اجراى کامل موافقت‌نامه پادمان و دیگر وظایفش شامل اجراى پروتکل الحاقى اقدامات لازم معمول دارد.

۴۷٫ مدیرکل به نحو مقتضى به گزارش‌دهى ادامه خواهد داد.»