محمدهادی نژاد حسینیان ـ معاون سابق امور بین‌الملل وزارت نفت در گفت‌وگو با ایسنا، مطالب مهمی را درباره امضای خط لوله گاز ایران به هند موسوم به «خط لوله صلح» مطرح کرد. معاون سابق وزیر نفت اذعان کرد: قرار است برای رفع تنش بین هند و پاکستان از طرف هر ایرانی ۲٫۳ تا ۷ میلیون دلار به شرکت‌های گاز هند و پاکستان کمک بلاعوض شود.آفتاب-سرویس اقتصاد و صنعت:
کادوی هر ایرانی برای آشتی هند و پاکستان!
وی با اشاره به این‌که دو نکته اساسی درباره گازمطرح است، گفت: «اول این‌که قیمت گاز در سطح بین‌المللی روبه افزایش است و دوم آن‌که قیمت گاز در جهت بین‌المللی شدن پیش می‌رود و دیگر همانند سابق براساس قیمت سایر حامل‌های انرژی در هر بازارمحاسبه نمی‌شود».

معاون سابق امور بین‌الملل وزارت نفت بنابر اطلاعات تهیه شده توسط تعدادی از کارشناسان نفت، نتایج حاصل از تخفیفاتی که در فرمول توافق شده مشاهده می‌شود را به این شرح اعلام کرد: «اگر حجم صادرات به هند و پاکستان روزانه ۶۰ میلیون متر مکعب باشد، از جیب مردم ایران روزانه ۲۵ میلیون دلار به هندی‌ها و پاکستانی‌ها تخفیف داده می‌شود و اگر ۱۵۰ میلیون متر مکعب در روز صادر کند، میزان تخفیف روزانه بالغ بر ۵۵ میلیون دلار خواهد شد و در دوره ۲۵ ساله قرارداد برای حالت اول ۲۲۵ میلیارد دلار و برای حالت دوم ۴۹۵ میلیارد دلار تخفیف داده می‌شود. به طور خلاصه قرار است برای رفع تنش بین هند و پاکستان از طرف هر ایرانی ۲٫۳ تا ۷ میلیون دلار به شرکت‌های گاز هند و پاکستان کمک بلاعوض شود.»!
نژاد حسینیان در این مصاحبه تصریح کرده است؛ منافع ملی کشور ایجاب می‌کند که با توجه به کاهش شدید ارزش دلار، قرارداد خط لوله صلح برمبنای یورو امضا شود.

وی اظهار کرد: «به‌این ترتیب کشور از درگیر شدن مجدد با مشکلات دلار رهایی پیدا خواهد کرد».

وی با اشاره به افزایش قیمت نفت، گفت: «قیمت به دست آمده از فرمول توافق‌شده برای صادرات گاز به هند و پاکستان حدود ۶۰ درصد از قیمت‌های امروز بازار دنیا کمتر است».

او خاطرنشان کرد: «براساس فرمول ۱٫۱۵ + P=6.3% Jcc (؛Jcc متوسط وزنی قیمت نفت خام‌های وارداتی به ژاپن) که بنا بر گفته مطبوعات هندی فرمول توافق شده برای تعیین قیمت گاز خط لوله صلح است، برای نفت ۱۲۰ دلار قیمت گاز خط لوله ۸٫۷۱ دلار می‌شود و این در حالی است که قیمت گاز در بازار حدود ۲۲ دلار است».

نژادحسینیان فرمول‌های ارائه شده برای فروش LNG به کره جنوبی و ژاپن (تک محموله) را به صورت P=0.16 *Jcc+ 0.88 و P= 0.185 *Jcc + 1.05 اعلام کرد که با توجه به این فرمول‌ها براساس نفت ۱۲۰ دلاری قیمت گاز به ترتیب ۲۰ و ۲۳ دلار خواهد بود که تفاوت فاحشی با قیمت گاز ایران در خط لوله صلح دارد.

بعید است نمایندگان مجلس موافقت کنند
وی با اشاره به نفش مجلس در تصمیم‌گیری‌های مهم افزود: «ظاهرا تخفیف درچنین قراردادی نیاز به رای دوسوم نمایندگان مجلس دارد که بسیار بعید است نمایندگان ملت با آن موافقت کنند. باتوجه به آنچه که گفته شد اشکالات فرمول قیمتی که بر سر آن توافق شده و ضرورت تعیین فرمول قیمت جدیدی که منافع ملی را حفظ کند، روشن می‌شود».

امید به اصلاح قیمت‌ها در هنگام بازنگری نداشته باشیم
او در خصوص اهمیت بند دوره بازنگری گفت: «این موضوع مهمی است و تقریبا تمامی قراردادهای فروش گاز این بند را دارند، ولی نباید با امید به این که در آینده با استفاده از این بند، قیمت‌ها را اصلاح می‌کنیم در ابتدا تخفیف‌های کلان به خریدار بدهیم، زیرا پذیرش قیمت‌های بسیار پائین در ابتدای عقد قرارداد بهانه‌ای برای خریدار جهت حفظ آن است؛ به این معنا که چنین استدلال می‌کند که فروشنده اگر اختلاف قیمت با بازار خیلی برایش مهم بود، درابتداهم زیر بار نمی‌رفت»!

تحریک خریداران گاز ایران
نژادحسینیان در پاسخ به این سوال که به نظر شما تاثیر شرایط این قرارداد بر سایر قراردادهای صادرات گاز ایران چه خواهد بود؟ توضیح داد: «اگر قرارداد با فرمول توافق شده کنونی امضا شود، به احتمال زیاد موجب تحریک ترکیه و سایر خریداران گاز ایران برای گرفتن تخفیف در مورد قراردادهای موجود خواهد شد. همچنین اگر اصل کامله‌الوداد در قراردادهای آنها وجود داشته باشد، به احتمال زیاد موفق به گرفتن تخفیف خواهند شد. از سوی دیگر قیمت پایین توافق شده، پایه‌ای برای قراردادهای جدید گازی ایران تلقی می‌شود، بنابراین زیانی که به منافع ملی ما وارد می‌شود، تنها زیان ناشی از خط لوله صلح نیست».

نتایج اصرار بیش از حد ایران برای امضای قرارداد
وی در پاسخ به‌این سوال که آیا تاکید مکرر ایران بر ضرورت امضای سه‌جانبه قرارداد خط لوله صلح، با وجود تعلل‌های هند توجیه دارد یا خیر؟ گفت: «فروشنده‌ای که جنس خوب دارد، بازاریابی می‌کند، اما دنبال مشتری نمی‌دود. اگر بدود یا ارزش کالای خود را نمی‌داند و یا این‌که دنبال فروش نیست و اهداف دیگری را دنبال می‌کند».

او خاطرنشان کرد: «عده‌ای می‌گویند که مجریان این برنامه می‌دانند اگر فرمول قیمت این قرارداد اصلاح نشود، نمایندگان مجلس اجازه اجرای آن را نخواهند داد، ولی با این حال اصرار به امضای آن حتی با قیمت های پائین دارند تا به مردم بگویند قراردادی را که چندین سال در دست مذاکره بوده و دو دولت قبلی نتوانسته بودند آن را امضا کنند، ما با قاطعیت امضا کردیم».

به گفته وی اگر ارزش اتصال خط لوله به میدان گازی پارس جنوبی برای مجریان این پروژه روشن بود – یعنی می‌دانستند که این کار یعنی تضمین تامین گاز هند و پاکستان تا ۱۰۰ سال دیگر که برایش قیمتی متصور نیست – آن وقت نحوه برخورد دیگری می‌داشتند.

معاون سابق امور بین‌الملل وزارت نفت درباره برخی شروط هند از جمله تحویل گاز در مرز پاکستان و هند گفت: «ظاهرا هند‌ی‌ها انتظار ندارند که همراه این خط لوله، صلح به منطقه بازگردد، بنابراین اصرار دارند در طول بهره‌برداری از این خط لوله اگر گاز قطع شد، پولی بابت گاز به ایران نپردازند و با پاکستان هم رو در رو نشوند».

وی افزود: «با توجه به ناامنی موجود در برخی ایالت‌های پاکستان به‌ویژه در مرز ایران، این شرط خطرناکی است و حتی‌الامکان نباید آن را پذیرفت، ولی اگر به هر دلیل ایران بخواهد بپذیرد، باید هم قرارداد محکمی با پاکستان در این رابطه داشته باشد و همچنین در قراردادی سه جانبه بین سه کشور، وظایف و تعهدات هر یک در این‌باره به صورت شفاف و محکم بررسی و توضیح داده شود».

چین و خط لوله صلح
نژادحسینیان درمورد اجرایی‌بودن موضوع مطرح شده مبنی بر جایگزینی کشور چین در خط لوله صلح افزود: «در گذشته انتقال گاز با خط لوله از ایران به چین از نظر اقتصادی به صرفه نبود، بلکه تبدیل گاز به گاز مایع و حمل آن با کشتی از خط لوله ارزان‌تر بود که با تغییرات در قیمت گاز و خط لوله این فواصل تغییر کرده است».

سوءاستفاده از شرایط ویژه روابط ایران و آمریکا
وی تصریح کرد: «البته چین به دلیل ارزش زیاد اتصالش با خط لوله به بزرگ‌ترین مخزن گازی جهان ممکن است هزینه زیادتر خط لوله را هم ‌بپذیرد. روسیه هم ابراز علاقه به شرکت در سرمایه‌گذاری این خط لوله را کرده بود».

او درباره تعلل این دوکشور و همچنین احتمال طولانی‌کردن تصمیم‌گیری‌ها تا مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و ایران یادآوری کرد: «متاسفانه بعضی کشورها از شرایط ویژه روابط ایران و آمریکا برای مذاکرات با آمریکا و حل مشکلاتشان با آنها استفاده می‌کنند و از آمریکا بابت همین دلیل امتیاز می‌گیرند. عده‌ای حتی معتقدند که دولت‌های هند و پاکستان حالا که با هم دعوا دارند، هر دو مجبورند و سعی می‌کنند با ایران رابطه دوستانه داشته باشند، ولی وقتی این قرارداد را بستند و رابطه‌شان با هم بهبود یافت، آن وقت تحت فشار آمریکا ممکن است شروع به ناسازگاری با ایران کنند».

——————————-
آفتاب :  http://aftabnews.ir