نیویورک تایمز زیر عنوان جرم (سکس) و مجازات (سنگسار) می نویسد این احتمالا قدیمی ترین نوع اعدام، و مسلما جزو وحشیانه ترین انواع آن است.

صدای آمریکا :
سنگسارهفته پیش یک زوج جوان در شمال افغانستان برای فراری عاشقانه همراه با نشانی عبوس از بازخیزی طالبان، و کمپین بین المللی ماه گذشته در دفاع از سکینه محمدی آشتیانی، زنی ایرانی و مادر دو فرزند که برای اتهام زنا به مرگ از طریق سنگسار محکوم شده بود، دو موردی است که اخیرا خشم جهانیان را برانگیخته است.

بنظر میرسد بخشی عمده از این خشم، صرفنظر از بازگشت به سنگسار در قرن بیست و یکم، ناشی از تفاوتی بزرگ در نگرش به روابط جنسی درغرب و بخش هائی از دنیای اسلام است، که بعضی جنبش های افراطی را به سوی توسل به مجازات هائی بسیار شدید می کشاند.

سنگسار زناکاران زمانی با هدف جلوگیری اززاد ولدهائی نامشروع انجام میگرفت که با زندگی قبیله ای قرون وسطائی شبه جزیره عرب و مرد سالاری آن ارتباط داشت. اما اکنون دربخش هائی از جهان اجرا میشود که هم در دنیای اسلام وهم در سراسرغرب، صحنه حضور روز افزون زنان خواستار آزادی های مرتبط با بارداری و تولید مثل، و تساوی حقوق با مردان است.
بعضی از مسلمانان گله میکنند که توصیف اغلب توام با جنجال غرب از سنگسار و دیگرمجازات های سنتی نظیر شلاق و قطع دست و پا بیشتر با هدف لطمه زدن به اسلام انجام میگیرد. اما بسیاری از استادان اسلام شناس میگویند این گونه مجازات های شدید توسط طالبان و افراطی های دیگری اجرا میشود که از قوانین اسلامی اطلاعات چندانی ندارند. سنگسار فقط در چند کشور معدود اسلامی مجازاتی قانونی است، که علاوه بر ایران عبارتند ازعربستان سعودی، سومالی، سودان، پاکستان و نیجریه.

قرآن سنگسار را تجویز نمی کند. ریشه این مجازات در روایات موسوم به حدیث است.
در ایران، قدرت اسلام سیاسی ناشی از انقلاب ۱۹۷۹ مجازات هائی جدید برای جرائم وضع کرد که سنگسار نیز از جمله آنهاست.
کمپین قدرتمندی علیه سنگسار در ایران شکل گرفته است که رهبری آن بیشتر با زنان است. رئیس سابق قوه قضائیه به قضات چندین بار توصیه کرده بود مجازات سنگسار را وضع و اجرا نکنند. اما همه نادیده گرفته شد. یک کمیته پارلمانی نیز سال گذشته توصیه کرد سنگسار از قانون جزا حذف شود اما این توصیه هم تا کنون به رای گذاشته نشده است.

لس آنجلس تایمز زیر عنوان “آن روی وحشیگری ایران” می نویسد سکینه محمدی آشتیانی ممکن است برای زنده ماندن وقت چندانی نداشته باشد. گرچه بنظرمیرسد خشم بین المللی ناشی از برنامه سنگسار این زن ۴۳ ساله مادر دو فرزند دولت را از به اجرا گذاشتن این وحشیگری بخصوص منصرف کرده باشد، اما خانم آشتیانی آزاد نیست. پرونده او اکنون در دیوانعالی در دست بررسی است و حکم نهائی ممکن است تا هفته آینده صادر شود. هرچند که در یک برنامه تلویزیون دولتی اعلام شده است وی در جریان ماه رمضان اعدام نخواهد شد، و قرار است بجای سنگسار حلق آویز شود.

قوه قضائیه درآغاز اعلام کرده بود وی برای ارتکاب زنا اعدام میشود. اما دولت بعدا درواکنش به خشم جهانی، او را مقابل تلویزیون برد و در قتل شوهرش دخیل جلوه داد. اگر دولت ایران امیدوار است پخش اعترافی که از خانم آشتیانی گرفته است می تواند نظر جهانیان را عوض کند اشتباه میکند . این برنامه مبهم تلویزیونی که چهره او را محو شده نشان میداد و با ترجمه ای فارسی از زبان مادری آذری او پخش میشد، فقط بر استیصال و درماندگی وی تاکید میگذارد. این برنامه به یاد جهانیان می آورد که آشتیانی قربانی رژیمی است که زنان را سرکوب میکند، معیارهای بین المللی رفتار با زندانیان را زیرپا میگذارد، و پیشقراول بی اعتنائی به حقوق بشراست.

حتی اگربه آشتیانی اجازه داده شود زنده بماند، و یا به برزیل تبعید شود، که میگوید از او به نشانه دوستی با ایران استقبال خواهد کرد، دولت ایران فقط از توبیخ و سرزنشی موقت رها میشود. دولت ایران تا وقتی که سنگسار راکنار نگذارد و تساوی حقوق زن و مرد را مورد تاکید قرار ندهد، مسلما کماکان با توبیخ و سرزنش بیین المللی مواجه خواهد بود.