باشد که اول ماه مه امسال مژدهء برقراری اتحاد و یگانگی بین کارگران و کارمندان شاغل و بیکار، دانشجویان، زنان و دیگر اقشار کشور را با خود بهمراه آورده و دریچه هائی بزرگ را بروی جنبش سکولار، انحلال طلب و عدالت خواه کشورمان بگشاید.

شبکهء جهانی سکولارهای سبز ایران فرارسیدن اول ماه مه، روز جهانی کارگر را، با درود به همهء هم میهنان و زحمتکشان کشورمان گرامی می دارد و از اینکه کارگران شرافتنمندمان، سه دهه پس از انقلابی که فریبکارانه وعدهء عدالت و خوشبختی به کارگران و «مستضعفان» می داد ـ و عاقبت نیز اقدامات و اعتصابات شجاعانهء هم آنان پیروزی اش را میسر ساخت ـ اکنون محروم ترین بخش جامعهء کشور را تشکیل می دهند ابراز تأسف شدید می کند.
ما می دانیم که دولت گداپرور اسلامی، ترجیح می دهد که بجای ایجاد شغل و بالا بردن سطح تولید ملی و برقراری دستمزدهای برحق و مناسب، کارگران کشور را از طریق دادن «یارانه ها» ی بخور و نمیر تبدیل به حقوق بگیران خود کرده و از این راه هم فعالیت های ممکن اعتراضی آنان را کنترل کند، و هم بتواند بر واقعیت وحشتناک تاراج بازارهای کشور بوسیلهء کالاهای وارداتی و نامناسب چینی (بمنظور راضی نگاه داشتن اربابان خود در آن کشور و جلب حمایت آنان در صحنه های بین المللی) پرده بپوشاند.
براستی که، چه در تاریخ جهان و چه در تاریخ کشور خودمان، کمتر حکومتی کوشیده است تا، بمنظور ابقای سامانهء فاسد و رانت خوار خود، طبقهء کارگر کشور را بکلی منهدم و آن را به توده ای بی شکل و بی آینده اما وابسته بخود درآورد و، در عین حال، با بستن راه های اطلاع رسانی و روشن گری بازگو کنندهء دلایل وضع فلاکت بار کنونی طبقهء کارگر و نگاه داشتن آن ها در غفلتی معتاد به «یارانه ها»، آنان را تبدیل به موجوداتی عاطل سازد.
ما همچنین متأسفیم از اینکه در جریان جنبش سبزی که در ده ماههء اخیر در کشورمان پدید آمده، رهبران بخش مذهبی و غیر سکولار این جنبش در فهرست خواسته های خود کمترین بها را به وضعیت پریشان نیروی کار کشور داده اند، نیروئی که تا گلو در اعماق خط فقر فرو رفته است ـ با حقوق هائی عقب افتاده، دستمزدهائی اندک و دچار شدگی به خورهء بیکاری که روح و جان و زندگی آنان را آماج حملهء خود قرار داده است.
ما، امیدواریم که کارگران ایران نسبت به دامی که برای نابودی شان گسترده شده هوشیار بوده و یقین داشته باشند که تا این حکومت بر سر کار است و به منابع نفت و گاز کشور ـ که باید برای نسل های آینده نیز باقی بمانند ـ دسترسی دارد و درآمدهای ناشی از فروش  آن را بی محابا خرج آشوب آفرینی در جهان می کند، امیدی به رونق بخشی به حوزه های تولیدی و خدماتی ملی و، در نتیجه، کارزائی ناشی از  توسعه ای معطوف به بالا بردن سطح زندگی ایرانیان، وجود ندارد و اوضاع کشور هر روز تیره تر از روز پیش خواهد بود.
ما سکولارهای ایران، که یقین داریم بخش اعظم نیروی جوان جنبش سبز داخل و خارج کشور نیز سکولار بوده و خواستار پایان دادن به حکومت تبعیض آفرین و مذهبی کنونی اند، از کارگران ستمکشیده و محروم کشورمان دعوت می کنیم که به مبارزهء فاقد خشونت تهاجمی ِ یاران سکولار خود پیوسته و، با طرح خواسته های صریح خویش، از یکسو به این جنبش جوان و نوپا جان ببخشند و، از سوی دیگر، خود از نفس گرم و آزادیخواه آن نیرو بگیرند.
ما، در همهء شهرهای محل اقامت خود در خارج کشور، تظاهرات و مراسم برپا شده از جانب همهء سازمان های ضد دیکتاتوری مذهبی را حمایت کرده و در این فرصت بزرگ کارگری جایگاه خود را در کنار آنان می دانیم.
باشد که اول ماه مه امسال مژدهء برقراری اتحاد و یگانگی بین کارگران و کارمندان شاغل و بیکار، دانشجویان، زنان و دیگر اقشار کشور را با خود بهمراه آورده و دریچه هائی بزرگ را بروی جنبش سکولار، انحلال طلب و عدالت خواه کشورمان بگشاید.
بهترین درودهای ما نثار کارگران کشورمان باد؛ انسان های زحمتکشی که در راستای ساختن ایرانی بی تبعیض و بی حکومتی مذهبی و ایدئولوژیک، مقادرند در پرتوی اتحادی ملی جامعه ای منصف، انسانی و رو به فردائی سرشار رفاه و آسایش برای ملت ایران بیافرینند.

شبکهء جهانی سکولارهای سبز ایران